Wiersza ci nie napiszę, ale mogę powiedzieć, o co chodzi. Jak wiadomo, Chopin był Polakiem, który wyemigrował do Francji. W czasie jego pobytu w Paryżu wybuchło powstanie listopadowe. Bardzo chciał wracać do ojczyzny i walczyć, ale nie mógł. To właśnie wtedy stworzył dzieła, o których mawiali "armaty wśród kwiatów". (m.in. etiuda "rewolucyjna") Chopin za pomocą swojej muzyki chciał pokazać swoją bezsilność i podnieść na duchu walczących. Myślę, że w wierszu masz to ująć - Chopin był geniuszem, ale patriotą. Swoją sztuką pokazywał swoje przywiązanie do ojczyzny. Jeżeli mogę Ci coś poradzić, to napisz wiersz biały (bez rymów). Wiersze rymowane często wychodzą trochę dziecinne, jeśli nie potrafimy wyrazić w rymach swoich uczuć ;) Nie liczę na "naj", po prostu Ci radzę jako pasjonatka muzyki Chopina ;)
Czyli wykorzystując ważne wydarzenia z życia Chopina myślę,że warto wykorzystać jego chorobę,jego geniusz ,a także emigracje...a takżę to Jakie utwory pisał..Pełne tęsknoty za Ojczyzną.W aspekcie romantycznym...czyli nie muszisz pisać równą liczbę sylab w każdym wersie...Na pewno trzeba użyć mase środków artystycznych,No i pamiętać,że jeśli to ma być utwór romantyczny to kierować się zasadą irracjonalizmu,czyli można wykorzyastać postacie fikcyjne itp...W aspekcie patriotyzmu:trzeba podkreślić,że Chopin tworzył podobnie jak Mickiewicz i Słowacki "ku pokrzepieniu serc...",zmarł na emigracji,zagorzały patriota...O muzyce to przede wszystkim ile wniósł swoimi utworami do muzyki klasycznej...Może być to utwór typowy dla romantyzmu czyli synkretyczny to znacz można mieszać lirykę z epiką i dramatem.
Gdy polonez chopinowski Tajne struny serca ruszy, Zawsze wtedy mam widzenie Narodowej, polskiej duszy. Dusza ta mi się objawia Nie w zamęcie, nie w wybuchu, Ale w jakimś idealnym, Postępowym, wiecznym ruchu. Ruch ten wolnej chce przestrzeni, By roztoczyć rytm wspaniały, Jakichś ornych pól szerokich, Jakichś pól ogromnych – chwały. Rytm jej to nie rytm wesela, Lecz powagi i zapału, Gdy, natchniona, w przyszłość kroczy W jasnych łunach ideału. Mija czasy i stulecia, Próg jej Ŝaden nie zatrzyma, Idzie, jutrem zadumana, Z utkwionymi w świat oczyma. Idzie cała w orlich szumach, Z chorągwianym piór szelestem, W jakąś wielką zorzę ludów Idzie Ŝywym manifestem. W rocznicę Chopina W obcej gdzieś krainie Kamień twój grobowy, Cudze niebo płynie Nad snem twojej głowy; Cudze niebo chmurne Rankiem grób twój rosi, Cudzy wiatr ci echo Cudzej pieśni nosi :-)
