"KAZANIE SKARGI" jest obrazem olejnym autorstwa Jana Matejki z roku 1864, znajdujący się w Zamku Królewskim w Warszawie. Niewątpliwie przesycony jest wschodnim egzotyzmem, który maskuje wpływ antyku wielkich mistrzów. Na pierwszym planie widzimy jak ascetyczny prorok wróży karę i zapowiada katastrofę. Oddziałuje na widza niewątpliwa groza tej przepowiedni, a zarazem potępienia. Wszyscy słuchający czują to i widzimy różnorakie reakcje: osłupienie, gorliwą modlitwę, strach, zrezygnowanie, ból, zrozumienie czy nawet lekceważenie. Jan Matejko chce tym obrazem przemówić do swojego narodu. Wie, że proroctwa przypisywane księdzu Skardze są ważne dla każdego i słuchane. Rękawica rzucona na ziemię, znajdująca się w samym centrum obrazu - jest symbolem WYZWANIA. To rękawica artysty. Matejko ma nadzieję, że przemówi do rozsądku swemu narodowi. W centrum sceny widzimy także: Janusza Radziwiłła, Michała Zebrzydowskiego czy Stanisława Stadnickiego. Król Zygmunt III Waza (po prawej stronie obrazu) słucha mówcy z roztargnieniem, nie biorąc sobie jego przepowiedni do serca. Z obrazu wieje atmosferą grozy, czego podkreśleniem jest skamieniały wsłuchany i przerażony tłum wokół Skargi. Kontrastem do ciemnego tła są jasne punktowe światła padające na poszczególne postaci na obrazie.
