Widok jaki chcę opisać, to przepiękny krajobraz wiejski. Na pierwszym planie widzę wysokie drzewa z bujnymi koronami i białą korą. Rosną one wzdłuż ścieżki. Między polami płynie rzeczka, nad którą rozłożony jest drewniany, mały mostek, łączący deptak. W oddali zauważyłam piękne, zielone wzgórza, porośnięte drzewami, które tworzą lasek. Pod nimi widzę smakowite grzybki. Między polami jest strach na wróble, odstraszający ptaki jak pies kota. Zza widnokręgu wychodzą białe, pierzaste chmurki. Spomiędzy obłoków wstaje gorąca, ognista kula, to słońce. Ten wiejski krajobraz jest bardzo piękny, zwłaszcza rankiem, kiedy w ciszy, patrząc na niego słychać śpiew ptaków.
Krajobraz wiejski jest inny w każdej porze roku. Wiosną, kiedy zakwitają pierwsze kwiaty i wzrasta ozimina, na wsi jest bardzo kolorowo. Zielona trawa pięknie kontrastuje z kolorowymi kwiatami, a ludzie wykonują wiosenne porządki. Natomiast latem, kiedy zboże jest już dojrzałe, na wsiach można dostrzec kombajny. Za kombajnami często kroczą długonogie bociany. Jesienią, na wsi możemy zobaczyć liczne traktory, które przygotowują ziemię do zimy. Wtedy też sieje się zboże. Dookoła domów, z drzew spadają różnokolorowe liście. Zimą krajobraz wiejski również prezentuje się wspaniale. Wszędzie leży biały puch. Na zamarzniętych stawach można zobaczyć dzieci jeżdżące na łyżwach. Na wsi przez cały rok jest pięknie i zawsze jest coś do zrobienia.