O tragedi w Smoleńsku dowiedziałam się z telewizji potem z internetu. Wzburzyło mnie to i było to straszne uczucie. Kiedy pomyślałam o papieżu Janie Pawlem II to przypomniałam sobie tę tragedie ze śmircią tak stało się o tej tragediu. Do tej pory jestem wstrząśnięta. Jest mi bardzo żle poniewaz za duzo osób ginie w wypadkach i za dużo w tym umiera.
Kiedy po raz pierwszy usłyszałem o tej tragedii, nie mogłem w nią tak naprawdę uwierzyć. Jak to możliwe, że samolot rządowy z tyloma osobami rozbił się? Jak to możliwe, że wszyscy zginęli? Paliła się we mnie jeszcze iskierka nadziei, gdy usłyszałem, że trzech pasażerów mogło przeżyć,że to mógł być prezydent z małżonką. Uważam, że ta katastrofa to powód do chwili zadumy i refleksji, do wyciszenia się. Osobiście przeżyłem to mocno, ponieważ jestem wychowany w patriotycznej rodzinie i wiem, że ta tragedia jest stratą dla nas wszystkich, dla wszystkich osób, które czują się Polakami i czują się emocjonalnie związani z naszym narodem.
O tragedi w Smoleńsku dowiedziałam się od przyjaciela, w pierwszych chwilach sądziłam że to żart, głupi żart. jednak gdy on zaczął mówić że to stało się naprawdę, że prezydent nie żyje szybko weszłam w internet, okazało się to prawdą, straszną prawdą. Ale nadal to jakoś do mnie nie docierało, w ciągu tego całego tygodnia patrzyłam jak naród Polski się jednoczy, pragnęłam sama być tam w warszawie z ludźmi pokazać że też jestem z nimi wszystkimi. Myślę że te zdarzenie nigdy nie umrze w mojej pamięci, pamięć o tych wszystkich ludziach będzie na zawsze w moim sercu.
