Kamery cyfrowe ( zasada działania, budowa, rodzaje kamer itp )

Budowa kamery cyfrowej niewiele się różni od budowy aparatu cyfrowego. w kamerze, tak jak i w aparacie, obrazy rejestrowane i zamieniane są na postać cyfrową przez matrycę CCD. Tak otrzymane dane zapisywane są na kasecie magnetycznej.

Kamera cyfrowa (ang. DVC – Digital Video Camcorder) – urządzenie rejestrujące obraz oraz dźwięk i zapisujące sygnał audiowizualny w postaci cyfrowej, najczęściej na taśmie Digital Video w kasetach DV albo MiniDV, na płycie DVD, karcie pamięci, czy dysku twardym. Istota obrazowania kamer cyfrowych opiera się na specjalnych przetwornikach, tak zwanych matrycach, wyróżnia się dwa rodzaje matryc: matryca CCD – Charge Coupled Device matryca CMOS – Complementary MOS Jedną z przyczyn fenomenu wzrostu popularności cyfrowego zapisu wideo pod koniec lat 90. XX wieku był fakt, że materiał na kasecie DV/MiniDV/Digital8 jest praktycznie idealnie trwały, a trwałość ta zależy tylko od ewentualnych czynników mechanicznych oddziałujących na taśmę. Dla porównania – zużyta (przyjęła wiele nagrań) taśma analogowa (VHS, S-VHS, 8, Hi8) będzie przyjmować obraz bardziej nieostry, o słabszych barwach, dużo gorszej jakości, niż nowa taśma. Natomiast zużyta taśma cyfrowa spowoduje, że nagrany na nią obraz może mieć pojedyncze zaniki w obrazie lub zakłócenia cyfrowe w postaci artefaktów graficznych. Praktycznie jednak rzecz biorąc, stare, kilkuletnie kasetki MiniDV, ilekroć byśmy ich nie odtwarzali, to nadal jakość znajdującego się na niej materiału będzie dokładnie taka sama, jak bezpośrednio po nagraniu. Po kilkudziesięciu latach zapis cyfrowy może być nieczytelny z uwagi na dużą ilość błędów, podczas gdy zapis analogowy będzie czytelny z niewielką ilością poziomych zniekształceń. Dlatego poleca się archiwizację materiału cyfrowego poprzez regularne przegrywanie na nowe nośniki. Ponadto cyfrowy zapis daje pełniejszy i łatwiejszy dostęp do systemu multimedialnego. Nagrany materiał możemy edytować za pomocą komputera z oprogramowaniem edycyjnym, np. Adobe Premiere. Wyedytowany materiał wideo można następnie przekształcić do różnych formatów i zapisać w różnych formach. Można nagrać film na płytę DVD, DivX, VCD, można z powrotem nagrać na kasetę DV/MiniDV albo nawet na kasetę VHS. Możliwości są ogromne, gdy mamy do czynienia ze środowiskiem komputerowym. Aby więc materiał nadawał się do użytku dla każdego, musimy materiał DV "przerobić" do postaci DivX, DVD lub VHS. O ile dwa pierwsze warianty wymagają odpowiedniego oprogramowania lub nagrywarki DVD, o tyle do trzeciego wariantu wystarczy nam magnetowid VHS, ponieważ każda kamera cyfrowa posiada również złącze (wyjście) analogowe (chinch lub S-Video). Obok systemu DV, mamy również rodzinę kamer DVD. Materiał nagrywany jest na płyty MiniDVD (8 cm). Największą zaletą takiego rozwiązania jest wygoda dla użytkownika. Po wykonaniu zdjęć, wyciągamy płytę z kamery, następnie możemy ją włożyć do odtwarzacza DVD i oglądać zapisany na niej materiał; ponadto nagraną płytę możemy odłożyć na półkę lub wysłać znajomym. Nie potrzeba żadnych przeróbek, materiał zostaje zapisany bezpośrednio w standardzie DVD-Video. Wadą zapisu bezpośrednio na płycie DVD jest natomiast nieco gorsza jakość obrazu, niż w formacie DV. Szczególnie duże znaczenie ma to wówczas, gdy chcemy edytować obraz zapisany na płycie – materiał wejściowy jest bowiem mniej szczegółowy, a każda kolejna rekompresja filmu nieco pogarsza jego jakość.