Jacek Soplica, bohater epopei „Pan Tadeusz”, przedstawia się nam jako ksiądz Robak. W swej młodzieńczej przeszłości był hulakom i nieszczęśnikiem. Na szczęście przeszedł metamorfozę wewnętrzną – wielką przemianę. Jacek na kartach epopei występuje jako szlachcic pełen dumy i buty, jako mnich, w jego zachowaniu wciąż widać dawne cechy – porywczość, niecierpliwość. Ze służbu żołnierskiej pozostały mu zamaszyste ruchy. Niecierpliwość objawia się w przyśpieszeniu powstania. Jacek Soplica – ksiądz Robak to ciekawa i barwna postać, chwilami komiczna. Może imponować siłą charakteru i odwagą. Jego patriotyzm, siła uczuć, odwaga, prawdziwe bohaterstwo budzą podziw i szacunek. Walcząc o wolność Ojczyzny bohater musiał podporządkować swoje życie sprawie narodowej. Tym wykazał swoją gotowość do walki. Jacek Soplica to bohater, który dzięki nieszczęściu odkrywa swoje wady i postanawia się zminić. Należy mu się pochwała za to, że w odpowiednim momencie zrozumiał swoje życie i stał się prawdziwym „bohaterem narodowym”.
Postawa Jacka Soplicy. Po przeczytaniu książki dochodzę do daleko idącego wniosku, że mamy do czynienia z 2 postaciami Jacka. Jedną z nich jest Ksiądz Robak, a drugą Jacek Soplica. Jacek Soplica: -egoista, -awanturnik, -kłamca, -porywczy, -pijak, -pycha, -rozrzutny, -brak silnej woli. Są to cechy, którymi możemy opisać Jacka Soplicę. Myślę, że jest to również ZIMNY ZABÓJCA, ponieważ z zimną krwią dokonał wyroku na Stolniku zabijającgo. Po oddaniu strzału uniusł strzelbę do góry w geści triumfu. Drugi Jacek Soplica to jest Ksiądz Robak: -mistrz polowań -pokorny -skromny -patriotyczny -pomocny -uczynny Tak więc jeśli chodzi o moje zdanie myślę, że jest to bohatek bez którego książka nie była by Besceller-em, ponieważ jest to postać dynamiczna.