Charakterysktyka Aureli Jedwabińskiej z powieści 'opium w rosole' M. Musierowisz. Pilne , jutro mam wypracowanie.

Aurelia Jedwabińska to główna bohaterka lektury Małgorzaty Musierowicz ' Opium w rosole'. Ma 6 lat, chodzi do zerówki razem z synami pani Lisieckiej- jej opiekunki. Rodzica dziewczynki są bardzo zapracowani i nie mają dla niej czasu. Matka jest nauczycielką matematyki w liceum, ojciec- wysoko postawionym urzędnikiem państwowy. Dzięki zarobkom rodziców dziewczynka mieszka w bardzo ładnie modnie urządzonym mieszkaniu przy ulicy Norwida. Każdy przedmiot ma w nim swoje miejsce, wszystko jest w tonacji białej. Aurelia ma swój pokój, bogato urządzony, ale bezduszny, dlatego nie lubi w nim przebywać. Aurelia to bardzo odważna i samodzielna dziewczynka. Codziennie chodziła do obcych rodzin na tak zwane obiadki i przedstawiała się różnymi nazwiskami, by ukryć swoją tożsamość. Obiady u obcych ludzi smakowały jej, ponieważ były robione sercem, wyczuwały się też tam rodzinną atmosferę i bezpieczeństwo, których tak brakowało w jej domu. Z czasem dziecko zaprzyjaźniło się z Kreską i Maćkiem Ogorzałką- były to osoby, u których również jadła obiadki. Aurelia była drobna, chuda, nóżki miała jak zapałki. Buzie miała brzydką wyrazistą i komiczną z oczami jak czarne wiśnie i plackowatymi rumieńcami w kolorze malin. Gdy się śmiała, widać było braki w uzębieniu. jej ubiór był drogi i wyszukany. Nosiła kożuszek, czerwony moherowy beret, puszysty szalik, eleganckie skórzane botki na grubej plastikowej podeszwie. Myślę, że Aurelia jest dobrą dziewczynką, tylko potrzebuje zrozumienia.

Aurelia Jedwabińska jest główną bohaterką książki M.Musierowicz pt "Opium w rosole". Była to córka Ewy-nauczycielki matematyki i Eugeniusza-intelektualsty. Mieszkała w Poznaniu na Osiedlu Norwida. Miała 6 lat. Cechowała się małą, pociągłą, brzydką buzią, czarnymi oczami oraz szerokimi ustami. Miała spiczasty nos i plackowate rumieńce. Dziewczynka wyróżniała się bujną, czarną, sterczącą we wszytskie strony czupryną.Była strasznie chuda, jej nóżki przypominały zapałki. Najczęsciej ubrana była w drogi, skórzany kożuszek. Na głowę zakładała czerwony moherowy beret, a szyję owijała puszystym szalikiem. Chude jak patyki nóżki zdobiły skórzane botki na plastkikowej podeszwie. W cieplejsze dni zakładała wiosenne, beżowe palto. Aurelia była odważna, śmiała i ufna, gdyż nie wstydziała się zapukać do cudzego domu i poprosić o obiadek. Mimo swej trudnej sytuacji w domu była pogodna, otwarta i uśmiechnięta. Jednak w swym domu rodzinnym była całkiem inna. Czuła się niekochana, nikomu nie potrzebna, dlatego była tam smutna i ponura. Cechowała ją życzliwość i dobroć. Gdy koś poprosił ją o pomoc, zawsze jej udzieliła. Jednak była strasznie ciekawska i wścibska, wtrącała się do rozmów dorosłych. Chciała także zeswatać p. Piotra z Gabrielą. Jej wadą była niedyskrecja, ponieważ nie potrafiła zachować dla siebie żadnego sekretu..... Moim zdaniem jest postacią negatywną. Mam nadzieje że pomogłam .