Mój kochany Pamiętniczku! Pamiętasz co wczoraj pisałam? Myliłam się. Sądziłam że nikt mnie nie kocha, że wszyscy się ode mnie odwrócili. Dzisiaj rano wszystko się odmieniło. Szłam właśnie jak zwykle do szkoły, około godziny ósmej. Musiałam przejść przez drogę. Nagle usłyszałam pisk opon i poczułam, że ktoś wziął mnie na ręce. Okazało się, że się zamyśliłam i prawie potrącił mnie samochód. Z pomocą przyszedł mi pan Marek. Szedł za mną jakiś kawałek i spostrzegł że jestem zamyślona. Zauważył że jedzie samochód i uratował mi życie. Pan Marek ma około 35 lat. Dzisiaj oglądał dom obok mnie i za tydzień będzie moim sąsiadem! Pan Marek pomógł mi zrozumieć, że trzeba sobie pomagać. Wcześniej byłam obojętna. Nie interesowało mnie co robią inni, myślałam tylko o sobie. Teraz to się zmieni i już obmyślam plan, jak zorganizować przyjęcie powitalne dla nowego sąsiada. Mój kochany Pamiętniczku, przepraszam bardzo, ale muszę już kończyć, bo chcę pomóc mamie w pracach w ogrodzie, a później razem z tatą umyć samochód. Teraz wiem co jest ważne w życiu. Do zobaczenia, napisze do ciebie wkrótce.
