Rycerzem mógł być tylko ten, kto pochodził z rycerskiego rodu lub człowiek uznany godnym noszenia tytułu rycerza. Sztuki walki i obowiązków rycerskich chłopcy uczyli się już od najmłodszych lat. Najpierw jako paziowie uczyli się jeździć konno, władać bronią, polować i nosić zbroję, ale także poznawali sztukę śpiewu, tańca i dobrych manier. Później tj. między 16 a 23 rokiem życia młodzieniec stawał się giermkiem doświadczonego rycerza, od którego poznawał tajniki wojennego rzemiosła. Zajmował się także końmi, czyścił zbroję swojego pana. Kiedy wykazywał się dojrzałością, umiejętnością walki i odwagą, mógł być pasowany na rycerza.Osoba przyjmująca przysięgę lekko uderzała kandydata płazem miecza w ramię, wypowiadając słowa "Pasuję cię na rycerza" i wręczała mu miecz i pas rycerski (stąd nazwa ceremoniału). Od współbraci rycerz dostawał także ostrogi. Ze znanych opisów pasowań w dziejach Europy pasowania mógł dokonac kapłan i rycerz, mógł pasować w kościele, na zamku ale i w warunkach polowych, przed swoim namiotem - tak czynił Jagiełło przed bitwą pod Grunwaldem.Czasami przed pasowaniem na rycerza zakładano poza białą koszulą - koszulę czerwoną, bądź czerwony płaszcz, które miały symbolizować wierność zasadmo wiary chrześcijańskiej i krew pogan. Rycerstwo tworzyło w średniowieczu osobny stan, który w zamian za przyznane mu posiadłości ziemskie (lenno) pełnił służbę wojskową na rzecz władcy. Władcę i rycerstwo łączyła wzajemna zależność, której symbolem był hołd lenny. Rycerze zawsze cieszyli się w społeczeństwie wysokim prestiżem, co wynikało w zasadzie z przyjętych przez tę grupę ideałów nawiązujących początkowo do starych, germańskich cech wojownika. Rycerz musiał być dzielny, wytrzymały, żądny sławy, a w pewnych okolicznościach - np. wobec wroga - zdolny do okrucieństwa.
Napisz jak wyglądało pasowanie na rycerza średniowiecznego i co to było kultóra rycerska
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź