Warunki występowania stanu przeciążenia i nieważkości - referat NA DZIS !!!

Ciało pozostające w spoczynku na powierzchni Ziemi podlega działaniu siły grawitacji skierowanej pionowo w dół oraz siły nacisku podłoża powstającej w reakcji na nacisk ciała na podłoże. Dopóki siły te równoważą się, ciało pozostaje w spoczynku. Siła grawitacji działa na wszystkie części ciała, podczas gdy równoważąca ją siła nacisku tylko na miejsce styku ciała i podłoża. Człowiek będąc w takiej sytuacji odczuwa siłę nacisku podłoża oraz siły nacisku poszczególnych części ciała na siebie. Nieważkość odczuwa pasażer statku kosmicznego (astronauta) po wyjściu rakiety z gęstej atmosfery (powyżej ok. 90 km) i wyłączeniu silników rakietowych. W chwili, kiedy włączony zostanie silnik rakietowy lub gdy na statek zaczną działać zewnętrzne siły oporu, stan nieważkości zaniknie, nawet gdy statek będzie znajdował się w przestrzeni kosmicznej, również wówczas, gdy będzie z dala od masywnych źródeł grawitacji. Wtedy, oprócz siły grawitacji, działać będzie na niego siła napędu rakietowego lub hamująca siła oporu. Siła ta będzie działać bezpośrednio na statek – nie na kosmonautę. W rezultacie statek będzie przyspieszał względem kosmonauty. W nieinercjalnym układzie odniesienia związanym z rakietą pojawi się siła bezwładności, która zepchnie astronautę w kierunku ściany rakiety przeciwległej do kierunku siły zewnętrznej działającej na rakietę. Nieważkość można obserwować w czasie przebywania w sztucznym satelicie orbitującym powyżej gęstych warstw atmosfery po wyłączeniu napędu rakietowego, niezależnie od kierunku prędkości i odległości od Ziemi. Nieważkość odczuwa się także w jakimkolwiek układzie zamkniętym podczas swobodnego spadania – np. w windzie, która się urwała, a także w samolocie podczas tzw. lotu parabolicznego. Lot taki polega na tym, że samolot początkowo wznosi się, następnie samolot zmienia kierunek lotu, silniki i elementy nośne samolotu pracują tak by samolot leciał po torze i z prędkością taką jak ciało swobodnie rzucone przy braku oporu powietrza, tor ten zbliżony jest do paraboli[2]. Przy dokładnym sterowaniu lotem samolotu można uzyskać stan nieważkości. Czas takiego lotu jest ograniczony z powodu niezbyt dużej odległości samolotu od powierzchni Ziemi, w praktyce trwa krócej niż minutę. Po nim następuje faza zmiany kierunku prędkości, podczas której w samolocie panuje przeciążenie z powodu pojawienia się siły odśrodkowej skierowanej w dół. OMIŃ KILKA ZDAŃ I BĘDZIE GITES:p