koniczyna łąkowa posiada rozgałęzione i ulistnione łodygi, wysokie do 50 centymetrów, pokryte przylegającymi włoskami. Liście trójlistkowe, listki jajowate lub eliptyczne, orzęsione. Kwiaty motylkowate, w kulistych główkach, otoczone górnymi liśćmi o kielichach rurkowato dzwonkowatych, purpurowo czerwone. Owoc mały, pozostaje w zaschniętych główkach.
gatunek rośliny wieloletniej z rodziny astrowatych (Asteraceae). Gatunek eurazjatycki, okołobiegunowy, występuje na obszarach o klimacie suboceanicznym. Gatunek kosmopolityczny, w Polsce jest rośliną bardzo pospolitą
Koniczyna łąkowa- zwana także koniczyną czerwoną. Występuje w całej Europie, środkowej Azji oraz północnej Afryce. W Polsce jest rośliną pospolitą. Długość łodygi może dochodzić do 50 cm. Liście 3-listkowe, jajowate lub eliptyczne, przeważnie plamiaste. Kwiaty motylkowe, jasnopurpurowe, pachnące, w główkach kulistych lub jajowatych, znajdujących się przeważnie po 2 na jednej łodydze. Ma palowy korzeń sięgający nawet do 1,5 m w głąb. Tworzy on liczne i długie rozgałęzienia.