Jeden z gatunków synkretycznych — pieśń epicko-liryczna. Zachowuje zwykle budowę stroficzną, opowiada o niezwykłych legendarnych lub historycznych wydarzeniach. Fabuła ballady charakteryzuje się szkicowością, zawiera momenty tajemnicze i zagadkowe, skupiona jest wokół jednego wyraziście zarysowanego wydarzenia. Występują tu środki stylistyczne, takie jak: paralelizm składniowy, stałe epitety, porównania i refreny. Znana w folklorze wielu krajów, ukształtowała się w średniowieczu, a jej rozkwit przypada na czasy romantyzmu. Autorem pierwszych utworów tego gatunku w Polsce był J. U. Niemcewicz, jednak to Ballady i romanse Mickiewicza (1822) stworzyły obowiązującą w polskiej literaturze konwencję ballady (polska ballada romantyczna wchłonęła cechy dumy oraz charakteryzuje się dialogowością). Ja bym tak napisała :):)
