czy może napisać mi ktoś wiersz , na poziomie liceum . Nie miłosny !!

Kiedyś na Mazury się wybiorę żeby poszaleć trochę sobie, przyjaciół ze sobą zabiorę, prawdziwe wakacje sobie zrobię. Będę opalać się, łowić ryby, pływać, żeglować, w piłkę grać, pójdę do lasu zbierać grzyby i wśród natury się kochać. Zraszać rankiem stopy rosą, wieczorem z grilla przysmaki jeść, na niebie gwiazdy liczyć nocą, swobodne, beztroskie życie wieść.

Papież nasz kochany jest przez cały świat uwielbiany. Swoje dzieciństwo miał trudne tak, gdyż potem zmarła mu matka i brat. To on pomaga skrzywdzonym ludziom, to on przywraca im nadzieję, to on bierze ich w obronę i wspiera tych, którym coś się dzieje. Zarówno wtedy, gdy zadziwiał energią, jak i dziś, kiedy musi zmagać się z cierpieniem. zawsze będzie wielką potęgą i naszych serc przyjacielem. 3.6 "Ars poetica" L.Staffotworz w nowym okniwierszaotworz w nowym oknie Autor: zenon331 Dodano: 2007-03-22 Sytuacja liryczna erotyku K.K.Baczyńskiego "Biała magia" wydaje się dosyć zwyczajna. Oto przed lustrem stoi Barbara i czesze włosy, każdym gestem wytwarza ona niesamowitą magię. Podmiot patrzy na ciało kobiety i ulega jej magii. Zachwyca się jej urodą, ulega fascynacji. Baczyński opisuje swoją bohaterkę odwołując się do obrazowania metaforycznego. 4.6 "Boże coś Polskę" - Alojzy Felińskiotworz w nowym oknie Autor: takajednamalakasia Dodano: 2007-10-17 Alojzy Feliński Urodzony w 1771 roku, zmarł w 1820. Poeta i dramatopisarz. Był adiutantem Tadeusza Kościuszki, w 1818 roku dyrektorem Liceum Krzemienieckiego. Członek. Towarzystwa Przyjaciół Nauk, dyr. Liceum Krzemienieckiego; jego utwory są reprezentatywne dla klasycyzmu postanisławowskiego. Jego najbardziej znanym dramatem jest tragedia Barbara Radziwiłłówna z 1817 roku. Pisał pieśni, takie jak ?Pochwała Kościuszki? i ?Pieśń ochotników?. Jest autorem wiersza na cześć cara Aleksandra I... 3.5 "Chłopcy, przestańcie, bo się źle bawicie, dla was to igraszka, nam idzie o życie!"otworz w nowym oknie Autor: tisia_88 Dodano: 2006-02-07 Dawno, dawno temu za górami, za lasami w pięknej dolince król Bartek założył swoje królestwo i umieścił tam swoją kaplice. W mieście wszystkim żyło się dobrze, niczego nie brakowało. Wszyscy ludzie i każde stworzenie nawzajem sobie pomagało. Pewnego dnia władca zebrał swoich rycerzy na naradę, Która przyniosła wiele korzystnych zmian, wielu zaporponowal nową posadę. Po posiedzeniu większość zebranych do innej komnaty się udała, By tam wziąć udział w uczcie i drugiej strony życia... __________________________________________________- Podmiotem lirycznym jest filozof, myśliciel, można go utożsamiać z poetą. Ten wiersz bardzo wyraźnie nawiązuje do filozofii Kochanowskiego, świadczy o tym już pierwszy wers: „Fraszka wszystko na świecie, fraszka z każdej strony” przypominający słowa poety z Czarnolasu: „Fraszki to wszytko, cokolwiek myślemy. Fraszki to wszystko, cokolwiek czyniemy” Po wykrzyczeniu w pierwszym wersie głównej myśli wiersza Naborowskiego, w zaczynających się od anafor...

Czym by był świat bez marzenia, Marzenia spełnionego czy też nie. Bo czyż nie jest pieknie marzyć tuż po przebudzeniu, i chwile przed zaśnieciem. Bo gdy poczujesz duszy wiatr unoszącej się lekko nad ziemią, pragniesz tylko spojrzeć w niebo, odgarniwszy kosmyk włosów, pragniesz odkryć swiat nieznamy, swiat wymarzony i przespany. Snem lekkim nie żelaznym, snem spokojnym i przespanym.