W Polsce ochronie podlegają następujące owady: 1) ważki: straszka północna, żagnica zielona, gadziogłówka żółtonoga, trzepla zielona, zalotka białoczelna, zalotka spłaszczona, zalotka większa, 2) modliszki: modliszka zwyczajna 3) tęgopokrywe(chrząszcze): tęczniki czyli liszkarze (wszystkie gatunki), biegacze (wszystkie gatunki), pachnica dębowa, jelonek rogacz, wynurt, sichrawa karpacka, kozioróg dęboszcz, kozioróg bukowiec i nadobnica alpejska 4) łuskoskrzydłe(motyle i ćmy) mieniak tęczowy, paź królowej, paź żeglarz, niepylak apollo, niepylak mnemozyna, przeplatka aurinia, górówka sudecka, strzępotek edypus, modraszek telejus, modraszek nausitous, postojak wiesiołkowiec, zmierzchnica (zmora) trupia główka, 5) błonkówki: wszystkie gatunki trzmieli.
niepylak apollo, jelonek rogacz, paź królowej, ważka, pływak żółtobrzeżek łątka zielona, stepówka borodziej pucnik
W Polsce gatunki rzadkie i zagrożone wyginięciem wpisuje się do „czerwonej księgi zwierząt”, na „listę zwierząt ginących i zagrożonych” oraz na listę gatunków chronionych, która ukazuje się w postaci rozporządzenia Ministra Środowiska. Niestety, powyższe wykazy nie obejmują jeszcze wielu rzadkich, zanikających i zagrożonych wyginięciem gatunków. Podstawową przeszkodą jest tu brak dostatecznej wiedzy na temat rozmieszczenia i liczebności zwierząt oraz brak specjalistów od wielu grup owadów. Niektóre grupy owadów rozpoznane są zatem lepiej, inne słabiej. Jedną z lepiej opracowanych grup są chrząszcze. Na podstawie zebranych w ciągu ostatnich lat danych szacuje się, że w Europie Środkowej zagrożonych jest ponad 40% gatunków chrząszczy. Główną tego przyczyną jest degradacja ich naturalnego środowiska.