Referat o niewolnictwie ludzi czarnych 2strony a4 albo troche wiecej potrzebuje pilnie na dziś dzięki

Początkowo uprowadzaniem Murzynów z Afryki Środkowej i Południowej i ich sprzedażą jako niewolników, już od XV w. zajmowali się Arabowie. Wraz ze wzrostem zapotrzebowania na niewolniczą pracę w Ameryce procederem tym na dużą skalę od XVI w. zajęli się także Portugalczycy, a od XVII również Anglicy. Przy czym istniał w tym zakresie wyraźny podział terytoriów działania. Arabowie trudzili się porywaniem Murzynów na wschodnich wybrzeżach Afryki i sprzedawali ich głównie do Arabii. Ich bazą wypadową był Sułtanat Zanzibaru, założony przez szejków Omanu z Półwyspu Arabskiego. Proceder ten uprawiali do 1873 roku. Natomiast pozyskiwaniem czarnych niewolników wzdłuż całego wybrzeża zachodniego i na wyspie Madagaskar zajmowali się Portugalczycy i Anglicy. Dostarczali oni łącznie rocznie po ok. 50 tys. niewolników do pracy w kopalniach i na plantacjach obu Ameryk. Tak więc handel czarnymi niewolnikami, licząc od połowy XV w., trwał ok. 400 lat, w tym intensywny ok. 250 lat. Jego efekty dla Afryki były porażające. Całe regiony środka kontynentu zostały ogołocone z ludności, znikło wiele plemion murzyńskich, gdyż, według szacunków, na każdego dowiezionego do Ameryki żywego Murzyna przypadało pięciu zabitych w Afryce i zmarłych w czasie transportu. Według skrajnych obliczeń, proceder uprawiania handlu Murzynami-niewolnikami spowodował ubytek w Afryce do 100 mln ludzi. Obecnie szacuje się, że w wyniku całego procederu z Afryki porwano ok. 10 mln ludzi. Należy przy tym pamiętać, że były to najczęściej jednostki najsilniejsze i stanowiące podstawę rozwoju każdego społeczeństwa. Zahamowany został przeto rozwój wielkich obszarów kontynentu na dwa-trzy stulecia. Formalne zniesienie handlu niewolnikami dokonane zostało na kongresie wiedeńskim w 1815 roku. Praktycznie istniał on nadal, o czym świadczyć może kilkanaście późniejszych aktów międzynarodowych o jego zniesieniu i potępieniu. Najważniejsze z nich: w 1833 roku niewolnictwo w swych koloniach zniosła Wielka Brytania, w 1848 roku uczyniła to samo Francja, w 1856 roku - Holandia, w 1873 roku - Portugalia i Hiszpania. Walkę z niewolnictwem w Afryce proklamowały też Konferencje Kolonialne w Berlinie w 1885 roku i w Brukseli w 1890 roku, co zresztą łączyło się z podjętymi na tych konferencjach uchwałami o rozbiorze Afryki między mocarstwa europejskie.