Potrzebny jest mi ogólny opis Kazimierza Dolnego. (nie kopiujcie z wikipedii)

Dzieje Kazimierza Dolnego sięgają początków państwa polskiego. Jan Długosz wymienia okolice Kazimierza jako własność klasztoru benedyktynów na Łysej Górze już w XI wieku. Natomiast już bez wątpliwości podaje, że ok. 1170 roku kilka wsi wraz z Wietrzną Górą ksiażę Kazimierz Sprawiedliwy podarował siostrom norbertankom z podkrakowskiego Zwierzyńca. W podzięce za ten dar siostry zmieniły nazwę Wietrznej Góry na Kazimierz. Pierwotna osada wyrosła przy przeprawie przez Wisłę, co wiązało się z pobieraniem cła. zapewniało ono wtedy stały rozwój Kazimierza. Wkrótce po tym, jak na początku XIV wieku Kazimierz wrócił w ręce królewskie, Kazimierz Wielki ulokował tu miasto. On też zapewne był budowniczym kościoła farnego i zamku. Baszta powstała wcześniej. Prawdziwy rozwój miasta nastąpił w II połowie XVI wieku i związany był z szybko rosnącym handlem zbożem, spławianym Wisłą do Gdańska. Pełny rozkwit miasta przypadł na I połowę XVII wieku. Wtedy to powstały najważniejsze budowle Kazimierza. Nowe oblicze architektoniczne miasto zyskało po dwóch pożarach - ok 1565r. i ok.1585r. Drewnianą zabudowę zastąpiła architektura murowana. Początek dała odbudowa Fary, ukończona w 1613r. przez muratora włoskiego Jakuba Balina Nadał on Farze kształt powtarzany później przez dziesiątki kościołów, zwłaszcza na wschodnich ziemiach Rzeczpospolitej. Wkrótce też ukończono budowę kamienic Przybyłowskich na Rynku o niesłychanie bogatej dekoracji fasad, nieco póĽniej przebudowano szpital św. Anny, wybudowano także /1626r./ kościół O.O. Reformatów. Po 1625 roku powstała kamienica Celejowska oraz kaplica Górskich przy Farze.Nad brzegami Wisły stanęło kilkadziesiąt murowanych spichlerzy z najpiękniejszym, zwanym "Pod Bożą Męką" /dziś nie istniejący/. Miasto liczyło wówczas ok. 5000 mieszkańców / dla porównania - Lublin miał w tym czasie ok. 10000 mieszkańców/. Wojna ze Szwecją /"Potop"/ przyniosła Kazimierzowi pożary, grabieże, zniszczenia. Mimo późniejszych prób, miasto z tego upadku już się nie podniosło. Handel zbożem przejęłą szlachta, handel detaliczny w mieście ludność żydowska. Niemal zupełnie ustał ruch budowlany, dokończono jedynie w 1671 r. budowę kościoła i kamienikamienicy Białej. Kazimierz biedniał i popadał w ruinę, nie pomogły próby ożywienia miasta w czasach panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Rozbiory położyły kres znaczeniu handlowemu Kazimierza. Wiek XIX, to czas zupełnej wegetacji miasta i kolejnych klęsk. Po powstaniu styczniowym odebrano Kazimierzowi siedzibę powiatu, w 1866r. spłonęło niemal pół miasta z całą pierzeją Rynku od strony Wisły, wreszcie w tym samym roku odebrano mu prawa miejskie. Ożywienie przyniósł koniec wieku, gdy Kazimierz zaczął przekształcać się w miasteczko letniskowe. Dzięki artystom, którzy zaczęli tu przybywać już od końca XVII wieku, Kazimierz stawał się coraz bardziej popularny, wręcz modny. Poczynając od Zygmunta Vogla - rysownika ostatniego króla, malowali tu; J.F. Piwarski, Wojciech Gerson, Aleksander Gierymski, Józef Pankiewicz, Ferdynand Ruszczyc, Władysław Ślewiński i wielu innych. Pierwsza wojna światowa znów spowodowała wielkie zniszczenia /pożar strawił całą ul. Senatorską/ ale dzięki staraniom Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości szybko przystąpiono do odbudowy miasta. Po wojnie 1923r. kiedy to profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie - Tadeusz Pruszkowski przywiózł swoich uczniów na plener malarski, artyści bez reszty zawładnęli miastem. Za artystami coraz liczniej przyjeżdżali turyści. Tak zostało do dziś dnia. Mimo wielkich strat jakie przyniosła II wojna światowa, udało się się jednak miasteczko odbudować, głownie dzięki pracy architekta Karola Sicińskiego. Artyści malują nadal w Kazimierzu, a sztuka wyznacza dzisiejszą tożsamość miasta.

Kazimierz Dolny to miasto w województwie lubelskim, w powiecie puławskim. Miasto jest położone nad Wisłą w zachodniej części Płaskowyżu Nałęczowskiego. Początki osady sięgają XI wieku. Na jednym ze wzgórz istniała osada zwana Wietrzną Górą, należąca do zakonu benedyktynów. W 1181 roku osadę Kazimierz Sprawiedliwy przekazał norbertankom z podkrakowskiego Zwierzyńca. Norbertanki zmieniły nazwę osady na Kazimierz (imię darczyńcy). Pierwotna osada wyrosła przy przeprawie przez Wisłę, co wiązało się z pobieraniem cła. zapewniało ono wtedy stały rozwój Kazimierza. Wkrótce po tym, jak na początku XIV wieku Kazimierz wrócił w ręce królewskie, Kazimierz Wielki ulokował tu miasto. Rozwój miasta nastąpił w II połowie XVI wieku i związany był z szybko rosnącym handlem zbożem, spławianym Wisłą do Gdańska. Pełny rozkwit miasta przypadł na I połowę XVII wieku. Wtedy to powstały najważniejsze budowle Kazimierza. Złoty wiek Kazimierza skończył się w lutym 1656 r. wraz z spaleniem miasta i zamku przez wojska króla szwedzkiego Karola Gustawa. Powtarzające się przemarsze wojsk i późniejsza zaraza przyczyniły się do upadku miasta. Od końca XIX w. Kazimierz Dolny stał się miejscowością wypoczynkową. W okolicznych wąwozach zaczęły powstawać wille i pensjonaty dla letników przede wszystkim z Lublina i Warszawy. Po wojnie 1923 r. kiedy to profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie - Tadeusz Pruszkowski przywiózł swoich uczniów na plener malarski, artyści bez reszty zawładnęli miastem. Za artystami coraz liczniej przyjeżdżali turyści. Tak zostało do dziś dnia. Mimo wielkich strat jakie przyniosła II wojna światowa, udało się się jednak miasteczko odbudować, głownie dzięki pracy architekta Karola Sicińskiego. Artyści malują nadal w Kazimierzu, a sztuka wyznacza dzisiejszą tożsamość miasta.