Nie wiem nawet o jaką epokę chodzi, ale opracuje ci wiersz Leopolda Staffa "Kowal" Sonet ten znalazł się w debiutanckim tomiku poezji L.Staffa, wydanym w roku 1901, pod tytułem Sny o potędze. Podmiot liryczny: Poeta, człowiek zasascynowany filozofią Nietzschego, który dokonuje pracy nad własną osobowością. Swój wysiłek porównuje do pracy kowala. Tytułowy "Kowal" to człowiek, który "wykuwa" swój charakter. Staff posłużył się metaforą, aby wskazać na charakter pracy, jaką człowiek wykonuje nad własną osobowością. Tak jak kowal kuje żelazo, tak człowiek ciężko pracuje nad uformowaniem swojego charakteru. Tytuł można również odczytać jako nawiązanie do łacińskiego powiedzenia "każdy jest kowalem własnego losu". Człowiek wegług Staffa stanowi potencjał, z którego dopiero ciężką pracą można uformować charakter i osobowość. Podmiot liryczny wykuwa swój charakter. Jest to praca ciężka, wymagająca siły, poświęcenia i hartu ducha: " z tych kruszców dla siebie serce wykuć muszę". Staff, podobnie jak Nietzsche, ceni siłę, aktywizm życiowy, odporność, także też pragnie mieć serce: " serce hartowne, mężne, serce dumne, silne". Poeta gardzi słabością, apatią, brakiem odporności - te cechy są według niego największymi ułomnościami. Jeżeli serce, nad którym pracuje, nie wytrzyma potężnej siły - zostanie znieszczone przez jego właściciela. Lepiej powiem umrzeć, niż żyć w słabości. Każdy człowiek jest kowalem własnego losu.
