1. Pierwotna odpowiedź immunologiczna to reakcja organizmu na pierwsze zetknięcie z antygenem. Czas potrzebny na znalezienie właściwego przeciwciała i uruchomienie reakcji odpornościowej jest wtedy dość długi - trwa kilka, a nawet kilkanaście dni. W tym czasie dochodzi do zachorowania. Wtórna odpowiedź immunologiczna to reakcja będąca odpowiedzią na ponowny kontakt z antygenem. W organiźmie krążą komórci pamięci z gotowym "przepisem na przeciwciało". Reakcja ta dlatego rozpoczyna się bardzo szybko - do kilku godzin po wniknięciu antygenu. Również ilość produkowanych przeciwciał jest znacznie większa niż przy odpowiedzi pierwotnej. Dzięki temu przy ponownym kontakcie z tym samym antygenem nie dochodzi już do zachorowania. 2. odporność dzielimy na 2 rodzaje a) nieswoistna która jest: * niewyspecjalizowana *skierowana przeciwko każdemu patogenowi *wrodzona b) swoista która jest: * wysoko wyspecjalizowana *skierowana przeciwko każdemu patogenowi * nabywana w czasie życia. Odporność nieswoista: jest nazywana potocznie "pierwszą linią obrony mechanizmu". Jej podstawowe zadania to: * nie dopuścić do wniknięcia patogenu do organizmu lub jeśli pokona baiery ochronne to: * natychmiast unieszkodliwić i zlikwidować patogen, póki nie zdążył poczynić szkód w organiźmie. MECHANIZMY DZIAŁAJĄCE W OBRĘBIE ODPORNOŚCI NIESWOISTEJ: 1) Skóra posiada zwartą strukturę, co stanowi doskonałą barierę mechaniczną, ponadto kwaśny odczyn potu jest zabójczy dla większości bakterii. Ponadto tylko zranienie może umożliwić zarazkom wniknięcie do wnętrza organizmu przez skórę. 2) Błony śluzowe wyścielające układy pokarmowy czy oddechowy są łatwiejsze do sforsowania, ale i tu występuje zabiezpieczenie w postaci enzymu o nazwie lizozym. Jest on obecny na powierzchni śluzówek, we łzach, ślinie, a jego rola polega na rozkładaniu ściany komórkowej więszkości bakterii. 3). Dla drobnoustrojów próbujących wniknąć do organizmu drogą pokarmową zabójcze jest niskie Ph żołądka. 4). pod powierzchnia skóry i błon śluzowych znajdują się spore ilości leukocytów, które w przypadku przeniknięcia czynnika chorobotwórczego zjadają go (fagocytują). Leukocyty to te neutrofile oraz makrofagi. Szczególnie magrofagi mają zdolność pochłaniania ogromnych ilości "intruzów", tym samym znacznie redukując ich ilość. 5). Komórki, które zostały zainfekowane wirusem wydzielają interferon. Jest to białko, które przenika do sąsiednich, jeszcze nie zakażonych komórek i tam, w razie ataku wirusa blokuje jego namnażanie. Odporność swoista. Jeśli obcym czynnikom uda się przekonać nieswoiste bariery, uruchamiana zostaje "druga linia obrony", stosowana przeciw konkretnemu czynnikowi chorobotwórczemu. Rozponanie rodzaju czynnika odbywa się na podstawie substancji znajdującej sie na jego powierzchni, nazywanej antygenem. Substancja ta to najczęściej białko, ale może to być również inny związek organiczny. Antygeny znajdują się na powierzchni wszystkich komórek, w każdym organiźmie, a w przypadku wirusów, na powierzchni ich cząstek. Są pewnego rodzaju "wizytówką" określająca przynależność komórki. System odpornościowy organizmu odróżnia własne antygeny od obcych i reaguje tylko na obecność tych obcych. Antygeny nie muszą być bezpośrednio związane z czynnikiem chorobotwórczym - np. niektóre toksyny produkowane przez bakterie, albo jad żmiji też zawierają antygeny.
