czesc pomozcie mi plis:) wymien element architektury antycznej stosowane w architekturze klasycznej :) :*

Przede wszystkim musisz wiedzieć, jaką epoką jest klasycyzm: Sztuka klasycyzmu była dominującą, choć nie jedyną tendencją w kulturze w drugiej połowie XVIII w. i początków XIX wieku, choć trzeba zaznaczyć, że zainteresowanie klasycyzmem w architekturze przetrwało cały XIX wiek, aczkolwiek w różnym stopniu. Klasycyzm bazował na odkryciach archeologicznych Pompei i Herkulanum, które to ukazały światu nienaruszoną niemal znaczną część kultury antycznej. Fascynacja tymi odkryciami, wzrastające zainteresowanie historią starożytną, rozwijająca się archeologia i historia sztuki, powodowały chęć powrotu w sztuce do form greckich i rzymskich. Imperium rzymskie i jego twórcy budzili podziw i szacunek, choć dziś wiemy, że nie zawsze zasłużony. Natomiast na przełomie XVIII-XIX w. bohaterowie tamtych czasów imponowali i uznani byli za godnych naśladowania. Taka postawa wobec historii i sztuki antycznej znalazła swoje odzwierciedlenie w dziełach gloryfikujących cnoty o jakich marzono, a jakie przypisywano starożytnym. Sztuka uległa laicyzacji, miała być dydaktyczna, moralizatorska, łatwo przemawiająca do wszystkich. Głosiła oświeceniowe hasła racjonalizmu i empiryzmu, patriotyzmu, odwagi, czystości obyczajów, trzeźwości i szacunku wobec prawa. Sztuka klasyczna miała pełnić służbę wobec narodu. Musisz też wiedzieć, że na antyku wzorował się renesans i klasycyzm. Tyle, że renesans "zapożyczył" niektóre elementy architektoniczne do kompozycji całej budowli, np. kolumny. Klasycyzm natomiast bazował nad gotowymi już budowlami antycznymi (można by powiedzieć, że kopiował budowle). A teraz sama wzmianka o architekturze: Architektura klasyczna przełomu XVIII-XIX w. rozkwitła w całej Europie, stała się bardzo popularna także w Stanach Zjednoczonych, ogarnęła architekturę sakralną i świecką. Wzorowała się bardzo wiernie, czasami nawet odtwórczo, na budownictwie starożytnych Greków i Rzymian, powtarzała te same schematy i elementy zdobnicze, z wielką łatwością przystosowała formy antyku do budowy kościołów, choć trzeba zaznaczyć, że zainteresowanie architekturą sakralną topniała, zwłaszcza we Francji, ogarniętej wówczas wydarzeniami Wielkiej Rewolucji Francuskie 1789 roku, która tępiła postawy religijne w sposób bardzo demonstracyjny i drastyczny. Stąd też następowały zmiany wobec planów budowy wielkich kościołów, których realizacje rozpoczęto przed wybuchem rewolucji. Stawały się one nie świątyniami Boga, a świątyniami człowieka. Budowle świeckie i kościoły w pozostałych krajach odznaczały się szlachetnym umiarem w dekoracji, prostotą formy, harmonią elementów pionowych i poziomych. Elementy architektoniczne: - kolumny (doryckie, jońskie, korynckie), - budowle o charakterystycznych kształtach, np. na planie koła (rotunda), - kolumnady, - tympanon, - portyki, - złoty podział <- czyli metoda, którą stosowali Grecy. (ale to nie jest element architektoniczny lecz czynnik) =]