Bitwa warszawska zwana też cudem nad Wisłą wybuchła 12 sierpnia 1920 r. Zwana jest tak, ponieważ w momencie, gdy wojska polskie ponosiły klęskę, Józef Piłsudzki przeprowadził manewr odskrzydlający Armię Czerwoną. Marszałek zgromadził w rejonie rzeki Wieprz sześć dywizji piechoty. Reszta sił polskich w tym czasie broniła podejść do Warszawy i linii dolnej Wisły. 15 sierpnia 1920 r. tzw. Grupa Uderzeniowa znad Wieprza rozpoczęła atak na tyły sowieckich armii. Pozostała część wojska polskiego przeszła do kontrofensywy na całej długości frontu. Armia znad Wkry uderzyła na armie bolszewickie. W skutek braku łączności z dowództwem i zmęczenia żołnierzy wojska sowieckie przeszły do odwrotu.
Bitwa warszawska jest tak nazywana, ponieważ mieliśmy wówczas bardzo niewielkie szanse na zwycięstwo i wygrana była prawdziwym zaskoczeniem. Gdyby okazała się przegrana, komunizm rozprzestrzenił by się na dalszą część Europy. Wiele osób utrzymuje też, że miało wówczas miejsce objawienie Matki Boskiej.