Przyczyny i konsekwęcje przyjęcia chrztu przez Mieszka I. Muszę napisać prace kontrolną. Proszę o pomoc.

W X wieku większość krajów europejskich (Czechy, Niemcy, Francja itd.) była chreścijańska. Polska, kraj jeszcze pogański, graniczył ze Świetym Cesarstwem Rzymskim Narodu Niemieckiego. Niemcy dokonywali najzdów na nasz kraj, by nas ,,nawrócić". Mieszko I, by zaprzestać najazdów, postanowił wytrącić im argument z ręki. Przyjął chrzest z rąk czeskich. A że cuius regio eius religio, chrześcijaństwo zachodnie miał przyjąć cały kraj. Chrzczono siłą, siłą wycinano świete gaje i niszczono pogańskich bozków... A wszystko tak naprawdę z dnia na dzień... Później, za wnuka Mieszka I, Mieszka II Lamberta, miało sie to odpłacic tzw. reakcją pogańską. Do Polski napłynęło duchowieństwo, jedyni wykształceni ludzie w tamtych czasach. W budowie kościołów zatrudniano artystów, którzy także przybywali do kraju. Rozpoczęła się organizacja Kościoła. Zakonnicy uczyli ludność wielu rzeczy, które znane na zachodzie, dla nas były obce. Mieszko pojął za żonę czeską księżniczkę Dobrawę. Cóż jednak ze wcześniejszymi siedmioma żonami? Małżęństwa księcia stały sie nagle nie ważne. Dzieci, które zapewne miały, z nastepców tronu, uznane zostały za bękartów. Z dnia na dzień... Nasz kraj przystał do rodziny krajów chrześcijańskich. Jednak tylko z nazwy. Nadal czczono pogańskich bożków. Nie da się szybko wykorzenić tradycji kultywowanych przez wiele pokoleń. Mieszko, jeszcze niedawno czciciel Światowida, stał się zagorzałym chrześcijaninem odcinającym się od wszelkich wierzeń, które uzanawał, tak naprawdę jeszcze wczoraj... Tak czy siak z naszym krajem zaczęto się liczyć na arenie międzynarodowej. Wzrosło to jeszcze za Bolesława Chrobrego. Data 966 uznawana jest za narodziny Polski. Rzeczywiście jest to data przełomu, data symbol, do której wiele się zaczęło. Jednak nie wszystko. I zapewne nie mylił się Joachim Lewel, który juz w połowie XIX wieku zoraganizował obchody tysiąclecia państwa polskiego. Chrzest rzeczywiście wiele wzniósł, jedank nie obyło się i bez drugiej strony medalu. Jak przy każdej kluczowej decyzji...