Albumu nie zrobię, ale pomogę w przygotowaniu informacji i udzielę kilka wskazówek ;) Dzieło jakie ja bym zaproponowała to portret Pauliny Borghese (rzeźba) autorstwa Antoniego Canova. Przede wszystkim opis musi być spójny, aby wszystko zachowało harmonię. Dobrze, aby praca była estetyczna oraz zawierała ilustracje. Można krótko opisać autora oraz podać inne jego dzieła. PAMIĘTAJ, ŻE SPRZEDAJESZ SWOJE WIADOMOŚCI! Sztuka klasycyzmu była dominującą, choć nie jedyną tendencją w kulturze w drugiej połowie XVIII w. i początków XIX wieku, choć trzeba zaznaczyć, że zainteresowanie klasycyzmem w architekturze przetrwało cały XIX wiek, aczkolwiek w różnym stopniu. Klasycyzm bazował na odkryciach archeologicznych Pompei i Herkulanum, które to ukazały światu nienaruszoną niemal znaczną część kultury antycznej. Fascynacja tymi odkryciami, wzrastające zainteresowanie historią starożytną, rozwijająca się archeologia i historia sztuki, powodowały chęć powrotu w sztuce do form greckich i rzymskich. Imperium rzymskie i jego twórcy budzili podziw i szacunek, choć dziś wiemy, że nie zawsze zasłużony. Natomiast na przełomie XVIII-XIX w. bohaterowie tamtych czasów imponowali i uznani byli za godnych naśladowania. Taka postawa wobec historii i sztuki antycznej znalazła swoje odzwierciedlenie w dziełach gloryfikujących cnoty o jakich marzono, a jakie przypisywano starożytnym. Sztuka uległa laicyzacji, miała być dydaktyczna, moralizatorska, łatwo przemawiająca do wszystkich. Głosiła oświeceniowe hasła racjonalizmu i empiryzmu, patriotyzmu, odwagi, czystości obyczajów, trzeźwości i szacunku wobec prawa. Sztuka klasyczna miała pełnić służbę wobec narodu. Rzeźba klasyczna zafascynowana była plastyką starożytną, zwłaszcza jednak uwagę swą skupiała na klasycznym antyku greckim i na tych posągach rzymskich, które obrazowały potęgę i dumę wielkich imperatorów rzymskich. Inspiracje te wykorzystywano do tworzenia wizerunków władców, ale także wielkich uczonych, intelektualistów, odkrywców. Natomiast, wraz z rozrastającym się kultem starożytności, podtrzymywano zainteresowanie mitologią, która w rzeźbie i w malarstwie zajęła miejsce ważne. Kompozycja rzeźb klasycznych jest statyczna, wyważona i często powraca do kontrapostu. Canova Antonio (ur. 1757, zm. 1822), rzeźbiarz włoski, reprezentant klasycyzmu. W swojej twórczości nawiązywał do tradycji sztuki starożytnej, którą studiował podczas podróży po Włoszech, gdzie osiedlił się na stałe w 1781 r. Wiele zamówień wykonał dla Napoleona I m.in. słynną rzeźbę "Paulina Borghese jako Wenus". Także i polski magnat, Henryk Lubomirski, był jego klientem ("H. Lubomirski jako Amor"). W rzeźbie starał się Canova oddać harmonijne proporcje, ideały ponadczasowego piękna, jak to czynili artyści antyku. Paulina Borghese jako Wenus to pomnik wykonany przez Antonia Canovę w latach 1804 - 1808 jest stylizowanym portretem marmurowym siostry Napoleona Bonapartego. Zadziwiające, że tak znana, publiczna osoba pozowała do aktu, który miał ucieleśniać ideały piękna. Próżna, świadoma swej pozycji, rzeczywiście urodziwa, pozbawiona skrupułów, pozowała do tej rzeźby w pełni zdając sobie sprawę, że może wzbudzić sensację i podziw. Canova przedstawił piękne ciało Pauliny jako Wenus ze zmysłowo udrapowaną tkaniną, z doskonałym, greckim profilem, uczesaną na wzór starożytnych Greczynek. Po odkryciach Pompei i Herkulanum, które zresztą artysta miał okazję zwiedzić w 1779 roku, nastała moda na naśladowanie ubioru i uczesań antycznych, a Paulina z pewnością nadążała za modą i jej ulegała. Idealizacja form pełna podziwu. Podałam informację na temat samego klasycyzmu, rzeźby klasycystycznej, o Canovie i rzeźbie Pauliny. Chcę tylko dodać, że te informacje są jak najbardziej pewne, gdyż korzystałam z moich książek. Informacje nie są skopiowane z neta. Pozdrawiam =]
