Romantycy uważali, że prosty lud obiera rzeczywistość tak jak oni. Wierzą w podania, legendy, upiory. Starcy opowiadają historię następnym pokoleniom. Akcja toczy sie na wsi, na łonie natury. Według romantyków istnieje świat fantastyczny (larwy, upiory z jeziora, świtezianka) oraz wydarzenia fantastyczne (zamiana ludzi w zioła). Nie ma zbrodni bez kary- romantycy uważali, że człowiek za swoje czyny musi zostać ukarany. Sprawiedliwość wymierza przyroda. Występują motywy chrześcijańskie oraz pogańskie. Czas akcji to XIII wiek, romantycy często odwoływali się do korzeni, powracali do czasów średniowiecza. Nastrój grozy, tajemniczości. Utwór synkretyczny-charakterystyczny dla romantyzmy. W utworze są zarówno elementy liryki, epiki oraz dramatu. Elementem romantyzmu jesr również przyroda- z jednej strony piękna, a z drugiej groźna. Narrator zna historie, mieszka wśród ludzi, jest członkiem zbiorowości. HISTORIA: W jeziorze mieszka Świtezianka- kobieta duch. Była córką władcy miasta- Świteź. Tuhan jechał pomóc obleganemu Mendogowi. Tymczasem na Świteź najechały wojska rosyjskie. W mieście przebywali jedynie kobiety, dzieci oraz starcy. Córka władcy prosiła Boga i pomoc, który zatopił miasto, a mieszkańców zamienił w kwiaty. Kiedy najeźdzcy zaczęli zrywac kwiaty spotkała ich śmierć.
