Krakowski nakładca, księgarz, właściciel drukarni i młyna papierniczego na Prądniku. Pochodził z Niemiec. W 1482 r. immatrykulował się na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1491 r. przyjęty do prawa miejskiego, ożeniony z córką bogatego kuśnierza wszedł do krakowskiego patrycjatu, został ławnikiem, później rajcą. Początkowo handlował winem i metalami, od 1494 r. rozpoczął działalność nakładową. Nawiązawszy kontakty z drukarzami zagranicznymi (w Norynberdze, Lipsku, Wenecji) wydawał swoim kosztem głównie księgi liturgiczne i uniwersyteckie podręczniki. Prawdopodobnie za jego sprawą w 1503 r. przybył do Krakowa Kasper Hochfeder, którego drukarnię przejął, wzbogacił jej zasób typograficzny i prowadził w latach 1505–1525, wspierany przywilejami króla Aleksandra Jagiellończyka i Zygmunta Starego oraz przywilejami uniwersyteckimi i biskupimi. Jako jeden z pierwszych druków ukazał się zbiór prawodawstwa polskiego Jana Łaskiego, pt.: Commune Regni Poloniae privilegium, zwany inaczej Statutem Łaskiego (1505-1506). Wydawał też mszały, brewiarze, agendy oraz podręczniki i druki drobniejsze, w sumie ok. 250 pozycji, wśród nich były i fragmenty w języku polskim, m. in. pieśń „Bogurodzica” wydrukowana w wyżej wspomnianym Statucie. Poziom typograficzny druków oficyny Hallera był nierówny, obok wydawnictw starannych, były niedbale wydawane druki popularne. Drukarnia posiadała 17 kompletów pism, 16 serii inicjałów oraz 145 drzeworytów o różnej wartości artystycznej, wykonanych przeważnie w Krakowie. Używał też sygnetu drukarskiego z własnym monogramem. Drukarnia Jana Hallera funkcjonowała
