Nie wiem czy się spodoba... ,,Pieśń o żołnierzach z Westerplatte" Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem, prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westarplatte. (A lato było piękne tego roku). I tak śpiewali: Ach, to nic, że tak bolały rany, bo jakże słodko teraz iść na te niebiańskie polany. (A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety.) W Gdańsku staliśmy tak jak mur, gwiżdżąc na szwabską armatę, teraz wznosimy się wśród chmur, żołnierze z Westerplatte. I śpiew słyszano taki: -- By słoneczny czas wyzyskać, będziemy grzać się w ciepłe dni na rajskich wrzosowiskach. Lecz gdy wiatr zimny będzie dął i smutek krążył światem, w środek Warszawy spłyniemy w dół, żołnierze z Westerplatte. Konstanty Ildefons Gałczyński 1939 r. Ten wiersz jest moim ulubionym, ponieważ podkreśla heroiczność naszych bohaterów, którzy do końca, z całych sił i pomimo przewagi wroga walczyli. Walczyli o wolność narodu, walczyli o wyzwolenie z rąk hitleryzmu. Dali świadectwo swego patriotyzmu oraz uszlachetnili nas swą krwią.
