Drogi ojcze! Z ciężkim sercem zawiadomić Cię muszę o podjętej przeze mnie decyzji. Otóż, Julia, słońce życia mego, nie żyje - tak, prawdopodobnie jesteś teraz zdziwiony, gdyż nigdy nie opowiadałem Ci, jakim uczuciem ją darzę. Kocha ją ojcze, niczym płuca tlen, oczy światło, a uszy najsłodsze dźwięki harfy anielskiej. Dlatego odejść muszę, podążyć za nią, bo innej drogi przede mną nie widać. Kiedy Julia idzie do przodu - ja nie mam innego wyboru, jak podążyć za nią. Dlatego, ojcze, ruszam do przodku, chociaż nie wiem, czy jest to droga mądra i roztropna. Niestety - jedyna, jak wydaje mi się racjonalna i słuszna. Nie chcę Ci łamać serca, lecz moje pękło na milion kawałków, a każdy poleciał w stronę Julii - więc i ja, za sercem mym ruszyć muszę. Więc żegnaj, kiedyś się jeszcze zobaczymy. Miejscy będę Ci tam szykował, lecz mam nadzieję, iż długo zabawisz na dole, by doznać uciech wielu i sukcesów. Zakochany bez pamięci, Romeo.
