Muszę napisać coś o agresji.! Jak jej zapobiegać i wg. Proszę o pomoc! Za najlepszą odpowiedź dam najj ;)

Agresję może wywoływać brak poczucia bezpieczeństwa, akceptacji, niezaspokojona samodzielność czy nie dość bliski kontakt z rodzicami. Ponieważ dziecko nie umie wyrazić złości, zaczyna bić innych lub krzyczeć. Dla rozładowania swojego napięcia.

Agresja to nic innego jak: kłótnie, sprzeczki, przezwiska, obraźliwe słowa, ciągnięcie za włosy, prowokacja, popychanie, bicie, szczypanie, gryzienie, kopanie, zabieranie, wyśmiewanie, drwienie, dokuczanie. W sytuacji bójki i szału wściekłości może pomóc następujące zachowanie: +. Przerwać walkę, stanąć pomiędzy dziećmi, stanowczo spowolnić akcję. +. Rozdzielić dzieci, zwrócić się do nich po imieniu, panować nad sytuacją. +. Zwrócić się najpierw do dzieci, wspomnieć o ich złości, strachu, rozczarowaniu. Następne działania są już tylko indywidualne: +. Niektórym dzieciom potrzebne jest wsparcie, fizyczna bliskość. +. Innym bliskość słowa, spojrzenia - nigdy dotyk. +. Inne dziecko samo złości się i odreagowuje.

Agresja jest zachowaniem mającym na celu wyrządzanie szkody lub przykrości innym. ChociaŜ agresywne zachowanie jest złe, to jednak kaŜdy ma momenty agresji. Agresywne zachowanie moŜe być źródłem wielu kłopotów. Problem agresji jest obecnie problemem globalnym. Agresję spotykamy wszędzie: w sklepie, na ulicy a nawet w przedszkolu. Tematykę tę podejmują autorzy wielu poradników dla nauczycieli, wychowawców, rodziców, psychologów. Agresja to podniesiony głos, krzyk, wybuch złości, potok wyzwisk, rękoczyny. Rzadko kiedy można zignorować takie zachowania. Zwłaszcza, jeśli chodzi o nauczycieli, o wykonywany zawód, który niejako zmusza do działania. Ponieważ zakończenie nie jest możliwe do przewidzenia, dlatego trzeba w sposób adekwatny do sytuacji zareagować. Nie pomoże tu strategia "Jutro o tym porozmawiamy, przypomnijcie mi o tym". Konieczne w przypadku agresji jest działanie natychmiastowe. I właśnie ta presja błyskawicznego działania skłania czasami do nieprzemyślanych wypowiedzi. W sytuacji bójki i szału wściekłości może pomóc następujące zachowanie: 1. Przerwać walkę, stanąć pomiędzy dziećmi, stanowczo spowolnić akcję. 2. Rozdzielić dzieci, zwrócić się do nich po imieniu, panować nad sytuacją. 3. Zwrócić się najpierw do dzieci, wspomnieć o ich złości, strachu, rozczarowaniu. Następne działania są już tylko indywidualne: 1. Niektórym dzieciom potrzebne jest wsparcie, fizyczna bliskość. 2. Innym bliskość słowa, spojrzenia - nigdy dotyk. 3. Inne dziecko samo złości się i odreagowuje.