Przystosowanie wielbłąda do życia na pustyni:sierść zapewnia mu ciepło podczas chłodnych nocy,a w upalne dni chroni cialo przed silnymi promieniami słonecznymi.Płaskie,dwupalczaste stopy zapobiegają zapadaniu się w piasek.Długie rzęsy i ruchliwe nozdrza w kształcie szpar stanowią zabezpieczenie przed unoszącym się piaskiem. Fenek: ma ciekawy sposób chłodzenia ciała.W jego wielkich małżowinach usznych naczynia krwionośne tworzą bardzo gęstą siatkę.Przepływająca przez uszy krew jest chłodzona przez owiewający wiatr.
Odp: Przystosowania wielbłąda na pustyni -posiadanie garba -specyficzna busowa układu moczowego (długie pętle Henlego pozwalają na dużą oszczędnosc wody) -może zam ykać i otwierać nozdrza (dzieki temu np. w czasie burzy piaskowej piasek nie dostaje sie do ukladu oddechowego) -specjalna budowa kończyn (dzieki temu nie zapada sie w piasek) -dlugie rzęsy i półprzezroczyste powieki (chronią przed piaskiem, po zamknięciu powiek wielbłąd dalej widzi) Odp : Przystosowania lisa pustynnego na pustyni: Drapieżniki, takie jak jaszczurki, węże, szakale, lisy i ptaki drapieżne, są na pustyni dość pospolite. Ale tak jak w każdym innym środowisku naturalnym, najliczniejsi są roślinożercy. Pustynne rośliny, ożywające po każdym deszczu, są pokarmem dla niezliczonych rzesz owadów. Antylopy, wielbłądy oraz inne przeżuwacze zjadają liście krzewów i łodygi sukulentów. Natomiast jeśli chodzi o wodopój drapieżniki znajdują większość potrzebnej im wody w ciałach ofiar. Dla roślinożerców dostatecznym jej źródłem są sukulenty. Odp: Przystosowania myszoskoczka na pustyni: Myszoskoczka (Gerbillus gerbillus) – gatunek gryzonia z podrodziny myszoskoczków w rodzinie myszowatych. Występują w Algierii, Czadzie, Izraelu, Jordanie, Libanie, Mali, Mauretanii, Maroku, Nigrze, Sudanie, Tunezji i Saharze Zachodniej[2][3]. Zwierzęta te są blisko spokrewnione ze szczurem i myszami. Na pierwszy rzut oka wyglądają jak miniaturowe kangury, szczególnie kiedy skaczą po pustynnym piasku w poszukiwaniu pożywienia. Myszoskoczki zamieszkują pustynie i półpustynie, gdzie jest mało możliwości ukrycia się. Nic więc dziwnego, że te energiczne zwierzątka pod ziemią szukają schronienia przed ekstremalnymi warunkami klimatycznymi. Myszkoskoczka dzięki długim łapkom ma możliwość odizolowania ciała od silnie nagrzanej gleby. Myszoskoczki prowadzą najczęściej samotny tryb życia, ale niektóre gatunki łączą się w luźne kolonie.Zamieszkują podziemne nory, które wygrzebują przednimi kończynami.