Jakie wyróżniamy dwa rodzaje wiązania konwalencyjnego i czym się one różnią???

Wiązania kowalencyjne Tworzenie wiązań kowalencyjnych polega na uwspólnianiu elektronów. Zachodzi ono pomiędzy dwoma silnie elektroujemnymi atomami dążącymi do przyłączenia elektronów. Istnieją dwa rodzaje wiązań kowalencyjnych: spolaryzowane i niespolaryzowane. Wiązania niespolaryzowane: To takie, które tworzą dwa identyczne fragmenty drobiny np.: O – O, Cl – Cl, CH3 – CH3 Wiązanie niespolaryzowane występuje między atomami o identycznej elektroujemnosci i każdy z nich oddziaływuje tak samo na wspólne pary elektronów.

Wyróżniamy 2 wiązania kowalencyjne : 1) wiązanie atomowe kowalencyjne 2) wiązanie atomowe kowalencyjne spolaryzowane 1)Jest to wiązanie chemiczne, które jest utworzone w wyniku uwspólnienia elektronów walencyjnych. 2) Jest to wiązanie chemiczne, w którym para elektronowa przesunięta jest w stronę jednego z tworzących je atomów.

Istnieją dwa rodzaje wiązań kowalencyjnych: spolaryzowane i niespolaryzowane. 1.Wiązania niespolaryzowane: To takie, które tworzą dwa identyczne fragmenty drobiny np.: O – O, Cl – Cl, CH3 – CH3 Wiązanie kowalencyjne niespolaryzowane występuje między atomami o identycznej elektroujemności i każdy z nich oddziaływuje tak samo na wspólne pary elektronów.Wiązaniem jest wspólna para elektronów przesunięta w kierunku bardziej elektroujemnego atomu, w wyniku czego na jednym z atomów wytwarza się cząstkowy ładunek dodatni, a na drugim ujemny. 2 Wiązanie kowalencyjne spolaryzowane powstaje między atomami pierwiastków niemetalicznych, różniących się elektroujemnością o 0 - 1,7 w skali Paulinga. Cząsteczki z takim wiązaniem mogą być zarówno dipolami (np. HCl, H2O) jak i obojętne (np. CO2).tworzone przez dwa identyczne fragmenty, np. O - O, Cl - Cl, H3C - CH3. Obydwa wiązane atomy są jednakowo elektroujemne i każdy z nich tak samo silnie przyciąga pary elektronów. Substancje w których przeważa wiązanie kowalencyjne niespolaryzowane mogą występować w 3 stanach skupienia. Charakteryzują się niskimi temperaturami topnienia i wrzenia, dobrze rozpuszczają się w rozpuszczalnikach niepolarnych (np: chloroform, aceton, benzen), natomiast słabo w rozpuszczalnikach polarnych (np: woda). W stanie ciekłym rozpuszczone w wodzie nie przewodzą prądu. Reakcje z ich udziałem zachodzą powoli i przy małej wydajności.