opowiadanie o złotym jeżu i sowie

W pewnym królestwie panował książę o imieniu Artur. Był on młodzieńcem, który odziedziczył tron po ojcu. Jego rodzice chcieli bardzo, żeby poślubił pękną damę o imieniu Joanna. Całe królestwo przygotowywało się do tej uroczystości. Pewnego dnia, na tydzień przed ślubem, książę wybrał się na polowanie. Nagle koń księcia spłoszył się o pogalopował przed siebie. Kiedy młodzieńcowi udało się zatrzymać zwierzę, zauważył, że znalazł się w nieznanej puszczy. Zaczął wołać, wzywając swoich towarzyszy, lez oni nie odpowiadali. Artur zrozumiał, że sam musi znaleźć drogę do zamku. Przez dwa dni błądził po puszczy. Na swej drodze spotykał dzikie zwierzęta, które przed nim uciekały. Trzeciego dnia – zmęczony, głodny i spragniony – dotarł do wielkiej polany. Na jej środku stała chatka zrobiona z drewna. Książę szybko pobiegł w jej kierunku. Był uratowany!. Jednak jego radość nie trwała długo. Gdy wszedł do środka, zobaczył czarownicę. Przestraszony zaczął uciekać, ale czarownica mu na to nie pozwoliła. Powiedziała, że kto przekroczy próg jej domu, pozostanie w nim na zawsze i musi ją poślubić. Książę odpowiedział, że nigdy się na to nie zgodzi, ponieważ ma już narzeczoną. Czarownica była wściekła i postanowiła go ukarać. Śliczny królewicz w jeża zamieniony został przez zły czar. Od tej pory drzew pilnuje w sadzie pod jabłonka śpi a gdy go obudzić, jest okropnie zły. Wstrętna i zła czarownica nocą zamienia się w sowę i krąży ponad drzewami, sprawdzając gdzie nocą północą chodzi złoty jeż.