Proszę o wierszyki 3 o szczęściu,uśmiechu,radości...Poprostu o pieknym życiu :))

Miłość to jest szczęście, Smutek to nasz wróg, Każdy dzisiaj chciałby, Przekroczyć szczęścia próg. Choć to nie jest proste, Ani łatwe też, Żeby próg przekroczyć, Przykład z życia bierz. Są też chwile gorsze, złe One mogą zranić Lecz nie zmarnuj tego co masz, Nie zmarnuj tego za nic. Człowiek jest szczęśliwy wtedy, kiedy nie ugania się za szczęściem jak za motylem, lecz jest wdzięczny za wszystko, co dostaje. Jeśli poszukuje szczęścia zbyt daleko, to ma sytuację podobną jak z okularami. Nie widzi ich, a ma je przecież na nosie. Tak blisko! Jakże możemy być kiedykolwiek szczęśliwi, jeżeli zawsze wszystkiego oczekujemy od innych? Bóg dał każdemu człowieku coś, czym potrafi innych uszczęśliwić! Nie myśl, że życie różami wysłane. Że szczęście samo przychodzi. Róża zakwita między cierniami. A szczęście we łzach się rodzi. Prosze o naj < 3 ;D

łońska Szczęście styczeń 1996 Co to jest szczęście ? - częste pytanie. Odpowiedź złożona, ja jednak odpowiem, bo dla mnie szczęściem, móc dawać coś z siebie dla tych których kocham, i obcych w potrzebie. Każda życzliwie wyciągnięta ręka, uśmiech na twarzy i w oczach zmęczonych, drobny gest wdzięczności - to przecież tak mało, a znaczy tak wiele w szarej codzienności. To dom rodzinny, ściany, cztery kąty i jego progi przyjaźnie skrzypiące. Po dniu pełnym zmagań, po trudach i znoju, spieszymy do portu - oazy spokoju. Szczęściem jest dzień jasny, co po nocy wstaje i wieczór wytchnienia w gronie osób bliskich i czyste sumienie, gdy bez żadnych wahań, zapiszę spełnione uczynki - na zyski. Szczęściem samo życie, które nam jest dane, jeżeli rozważnie kierujemy sterem, wszakże tyle piękna można dostrzec wokól i tak dużo dobra, gdy dobro się sieje. Daleko szukamy co mamy tak blisko, wciąż się rozglądamy, chcemy z życia wszystko. Tyle w świecie złego, zawiści i krzyku, a szczęście przysiadło cichutko w kąciku. Tak mało Tak mało do szczęścia potrzeba : - skrawek gwiezdnego nieba i słońca co dzień ozłoci gdy rano otwierasz oczy. - kropelek rosy na trawie i śpiewu ptaków o świcie, trzeba się jednak nauczyć patrzeć i kochać życie ! Unisono Uleciały gdzieś marzenia piękne chwile zapomnienia zew młodości, żar miłości - skrył się w dali. Choć minęło uniesienie w mowe wiersza zasłuchanie, wciąż w zaklętych kroplach deszczu - słychać granie. Czas pobielił szronem głowę wiek przemija - serce młode dotyk rąk i ciepło ciała - pamięć zna. I wspomina prawie wszystko, choć daleki - jesteś blisko, nad moczarem się unosi - szara mgła. Co przebrzmiało już nie wróci, wiatr na skrzydłach nocy nuci dumkę - o tym, co minęło a tkwi w nas. Gregoriański śpiew dostraja unisona zgodne brzmienie, w piękno życia zapatrzenie Jak coś autor: krystyna kunigiel-jabłońska