"My społeczeństwo multimedialne " ... hm,coz za szczescie,ze w dzisiejszych czasach,nie ruszajac sie z domu, mozna nawiazac znajomosc z ciekawymi ludzmi,porozmawiac oraz umowic sie z nimi na kawe .I to wszystko dzieki cudownemu komputerowi,ktoremu zawdzieczam niezapomniana przygode ... a bylo to tak. Kilka tygodni wstecz na pewnym portalu, poznalam boskiego bruneta o niebieskich oczach. Kontakt nawiazal sie spontanicznie i szybko poczulam sie jak w siodmym niebie. Moj tajemniczy wielbiciel nie szczedzil mi komplementow i slodkich slowek. Czulam sie piekna i nader wyjatkowa . Nasze wspolne rozmowy przebiegaly na rozne tematy i o dziwo zgadzalismy sie w wiekszosci z nich.Bylam gleboko przekonana,ze w internecie odnalazlam swoje przeznaczenie... Dni mijaly a ja coraz bardziej chodzilam rozmarzona...milosc?zauroczenie? - trudno mi bylo odpowiedziec na to pytanie. Czulam lekkosc ducha,a moze nawet szczescie. Karol, bo tak na imie mial moj inernetowy wielbiciel.Karol rzekl ,ze chcialby sie umowic ze mna w najblizsza sobote w kawiarence ,w centrum miasta. Nie posiadalam sie z radosci i bez namyslu powiedzialam : TAK,alez oczywiscie. Sobota,godz 18.00 ,kawiarnia "Precelek" Przybylam pierwsza na spotkania.Zajelam miejsce przy stoliku ,obok okna.Niecierpliwilam sie i jednoczesnie bylam lekko poddenerwowana.... ....oczom nie wierze !!! Na randez-vous przybyl Marek,moj rodzony brat o dwa lata starszy ode mnie.Powiedzial:"no i co mala ?przeciez tyle razy mowilem Ci zebys zachowala rozsadek i nie umawiala sie z ludzmi przez internet !!" och ! zlosc parowala ze mnie jak nigdy dotad!! Chwycilam za torebke i wybieglam cala zakrecona z "Precelka" ....och,Karol (pomyslalam sobie),jak mogles mnie tak osmieszyc ?!
