Przygotuje schemat przedstawiający organizację państwa Karola Wielkiego.

Masz wymienione w punktach pokolei cale jego zycie i zakres panowania...powodzenia 1.Karolingowie dążyli do rozszerzenia terytorialnego swojego państwa oraz próbowali zjednoczyć politycznie wchodzące w jego skład ziemie. Następcą Pepina Krótkiego został Karol Wielki, który kontynuował politykę zjednoczenia wchodzących w skład monarchii karolińskiej ziem oraz rozszerzenie jej terytorium. 2.Przez cały okres panowania Karol prowadził wojny. Na wschodzie walczył z Sasami, dążąc do włączenia ich ziem do monarchii oraz wspierając akcję misyjną Kościoła. W wyniku tych działań przesunął granice swojego państwa do ?aby. Na Półwyspie Apenińskim ostatecznie złamał potęgę Longobardów i objął władzę w ich państwie. Rozbił również państwo Awarów, którzy opanowali tereny nad środkowym Dunajem. Na zachodzie prowadził walki z Arabami, które umożliwiły mu opanowanie Półwyspu Iberyjskiego aż po rzekę Ebro. 3. Wzorem swego ojca Karol Wielki utrzymywał bliskie kontakty ze Stolicą Apostolską. Również uzyskał tytuł "obrońcy papiestwa". Papież stawał się w coraz większym stopniu zależny od militarnej i politycznej ochrony Karola. Podjęte rozmowy dyplomatyczne z Bizancjum, między innymi o poślubieniu przez Karola cesarzowej Zofii były groźne dla istnienia Państwa Kościelnego i pozycji Rzymu. Papież zerwał możliwość zawarcia bardzo bliskiego sojuszu między Frankami i Bizancjum jednym zręcznym posunięciem. Uznając osiągnięcia Karola Wielkiego i jego zasługi dla Rzymu w Boże Narodzenie 800 roku koronował go na cesarza rzymskiego. 4. Rozległe państwo Franków wymagało sprawnej administracji. Karol podzielił je na okręgi administracyjne dwóch rodzajów: hrabstwa, administrowane przez hrabiów, którzy wykonywali polecenia królewskie, wzywali corocznie ludzi wolnych pod broń, przewodniczyli sądom; marchie, które tworzono na terenach pogranicznych, zarządzane przez margrabiów, którzy posiadali szczególne uprawnienia wojskowe (mogli nawet prowadzić lokalne wojny). Taka organizacja państwa zapewniała mu dużą ochronę - w razie ataku z zewnątrz margrabiowie mieli obowiązek na czele oddziałów utworzonych z mieszkańców marchii, powstrzymywać wroga przynajmniej tak długo, aby władca mógł zmobilizować siły zbrojne z hrabstw. 5. Karol nie mógł prowadzić polityki ekspansji oraz utrzymywać porządku w państwie bez dobrze zorganizowanej armii. Służbę wojskową, głównie pieszą, pełnić mieli wszyscy wolni. Wyprawy, trwające 3-4 miesiące organizowano późną wiosną i latem. Jednak rujnowały one chłopów, którzy musieli opuścić w okresie wytężonych prac polowych swoją ziemię oraz uzbroić się na własny koszt. Unikali służby - oddawali się w opiekę możnym tracąc jednocześnie wolność. 6. Większość mieszkańców państwa Karola Wielkiego mieszkała na wsi. Głównym zajęciem i źródłem utrzymania ludności było rolnictwo. Ludzie wolni posiadali niewielkie gospodarstwa. Obok nich istniały wielkie majątki ziemskie, zwłaszcza królewskie i kościelne. Pracowali w nich niewolnicy oraz chłopi, którzy oddali się w opiekę możnym (poddani). Handel lokalny, rozwinięty na niewielką skalę, skupiał się na targach. Handel towarami luksusowymi prowadzili głównie cudzoziemcy (kupcy włoscy i żydowscy) obsługując przede wszystkim możnych i dwór królewski. Ponieważ wymiana była stosunkowo niewielka wystarczał dla jej zaspokojenia pieniądz srebrny, który wprowadził Karol. Każdy region, a nawet każdy duży majątek ziemski, na ogół starał się zaspakajać potrzeby mieszkańców we własnym zakresie, czyli produkować wszystko co było niezbędne. Wielka własność ziemska stawała się dla jej mieszkańców zamkniętym rynkiem gospodarczym. Lasy dostarczały budulca, opału i paszy dla trzody. W nich polowano zdobywając mięso na stoły możnych. Jeziora i rzeki dostarczały ryb. Produkowano wino i miód. Wytwarzano prawie wszystkie wyroby rzemiosła. W czasach karolińskich wzmocniona została organizacja Kościoła. Powstały prowincje - arcybiskupstwa, sprawujące kontrolę nad klerem silne diecezje, rozwinęły się opactwa benedyktyńskie. Od duchownych wymagano lepszego przygotowania, ujednolicono liturgię. Rozbudowano sieć szkół. Umożliwiło to ożywienie kulturalne nazwane renesansem karolińskim. Zaczęła się kształtować jedność kulturalna chrześcijańsko - łacińskiej Europy. 7. Sława Karola Wielkiego była tak wielka, że w wielu językach słowiańskich od jego imienia pochodzi nazwa określająca króla. O niezwykłych czynach monarchy świadczy również przydomek, nadawany tylko najwybitniejszym władcom. 8. Zapotrzebowanie na warstwę urzędników państwowych, tak świeckich jak duchownych, ludzi światłych, potrafiących czytać i pisać, prowadzić kancelarię (redagować pisma, listy, itp.) spowodowało, że monarcha rozpoczął działania na rzecz podniesienia poziomu wykształcenia swych poddanych. Zainteresowania Karola nauką pogłębiły się po podboju Italii - monarcha zafascynowany dorobkiem kulturalnym starożytnego Rzymu, sam, mając już 40 lat rozpoczął mozolną naukę czytania i pisania, zaś swój dwór przekształcił w "ośrodek naukowy", ściągając nań uczonych duchownych głównie z Italii. Największe jednak zasługi w krzewieniu oświaty położył anglosaski mnich Alkuin, który stworzył szkołę pałacową, kształcącą zarówno rodzinę królewską, jak też dzieci najwyższych urzędników państwowych i dworskich. Wedle tradycji Alkuin był także twórcą odmiany minuskuły łacińskiej, tzw., minuskułę karolińską, standardowego wzoru pisma, łatwego tak do pisania, jak czytania. Pod koniec XII stulecia z różnych odmian minuskuły karolińskiej, wyłoniło się pismo, które do dziś znamy pod nazwą gotyku. 8. Karol chciał podzielić państwo pomiędzy swoich synów. Jednak w latach 810-11 zmarli jego dwaj starsi synowie, w związku z czym pozostał tylko jeden następca - Ludwik Pobożny. Już w 817 roku został zmuszony do wyznaczenia udzielnych księstw swoim synom Lotarowi i Ludwikowi, a gdy w 833 roku chciał zmienić ich dzielnice na korzyść nowo narodzonego Karola, w wyniku buntu popartych przez możnowładców starszych synów, utracił na rok władzę i musiał publicznie wyznać swoją winę oraz odprawić pokutę - autorytet cesarski został trwale poniżony. Do następnej walki o ziemie i władzę pomiędzy synami Ludwika doszło po jego śmierci w 840 roku. Następca Pobożnego na tronie cesarskim, Lotar I, pokonany w 842 roku przez młodszych braci zgodził się na podział karolińskiego dziedzictwa, przy czym formalnie zostało zachowane zwierzchnictwo cesarza nad innymi "królami Franków".Lotar otrzymał Italię oraz wydłużony pas ziemi od Morza Północnego do Śródziemnego, obejmujący wschodnią część Niderlandów, ziemie nad dolnym i środkowym Renem, Burgundię i Prowansję, na terenie jego państwa znalazła się rezydencja Karolingów, Akwizgran (dzisiejsze niemieckie Aachen). Z ziem zamieszkałych przez ludność romańską utworzono Królestwo Zachodniofrankijskie, które objął Karol ?ysy, zaś w Królestwie Wschodniofrankijskim, zamieszkałym głównie przez ludność germańską, władzę objął Ludwik Niemiecki.

przygotuje schemat przedstawiający organizację państwa Karola Wielkiego. mam to na wtorek :< pomocy

przygotuje schemat przedstawiający organizację państwa Karola Wielkiego. mam to na wtorek :< pomocy...