Marta i Emrod są najciekawszą parą, o jakiejkolwiek słyszałam. Dlaczego? Otóż jest to bardzo dziwna i przezabawna para, choć tak naprawdę na pierwszy rzut oka w utworze nie ma nic śmiesznego. Marta specjalnie rzuca w śród dzikie koty rękawiczkę, i mówi do Emroda: "Kto mię tak kocha, jak po tysiąc razy Czułymi przysiągł wyrazy, Niechaj mi teraz rękawiczkę poda". Ale Emrod się nie załamuje. Wręcz przeciwnie - idzie z wielką odwagą wśród lwy i lamparty, aby zdobyć rękawiczkę ukochanej. Ale gdy już wracał, z niechęcią rzucił rękawiczkę w stronę Marty, która go czule witała. Rzucił ją, poszedł i więcej nie wrócił. Ta scena pokazuje, jak bardzo była to dziwna para. Marta, która specjalnie rzuca swoją rękawiczkę, wygląda jakby chciała stracić Emroda. A on? On z miłości poświęciłby swoje życie. Ale w końcu przekonuje się, jaka Marta jest naprawdę i zostawia ją na zawsze. Jest to bardzo ciekawa para, bowiem Marta i Emrod to zupełnie przeciwne postacie. Marta, której jest wszystko obojętne i Emrod, który jest tak zakochany. Nigdy jeszcze nie słyszłam o tak dziwnej parze jak oni.
