Elżbieta nie zna innego języka mówi po polsku,nie wie kto jest jej Aniołem chociaż wie,że go ma,stała się jak instrument niegrający lub rozstrojony z powodu częstego naprawiania. Nie ma daru przepowiadania przyszłości poznała wszystkie moje tajemnice posiada dar matematyczny nie posiada wystarczającej wiary aby przeskoczyła przepaść miłości nie ma,jest dla mnie nikim. I gdyby rozdała ubogim to co ma, a ciało by jej się rozpadło, i nadal miłości by nie miała, nic by nie miała. Miłość jej zakłamaną jest, nieprawdziwa jest, Jej serce wciąż zazdrości, chociaż nie szuka siebie, nie jest zadumana, nie dopuściła się bezwstydu, poszukiwała swego , unosiła się złością, naśmiewała się z nieprawdziwych sądów ludzkich, nie wiadomo czy współweseliła się z prawdą. Nie wytrzymała wszystkiego,nie wierzyła każdemu memu słowu, Jej kochanie się skończyło,nie była przyjacielem, była jak dar,który znika,lub jak mądrość której jej zabrakło. Po części mnie poznała,po drugiej okłamała, Gdy zaś przyjdzie to co jest wieczne,zniknie to co było fałszowane.Gdy z nią byłam mówiłam dużo,czułam się jak człowiek obdarty z duszy,myślałam jak ja. Kiedy znowu odeszła,stałam się mężna,wyzbyłam się tych myśli, Teraz widzę jak w lustrze siebie zapłakaną,potem znowu będę miała twarz roześmianą.Teraz rozumiem dobrze co to jest prawdziwe kochanie,najpóźniej ją poznamy. Teraz zaś trwają-prawda,Ty i On i miłość-te cztery z nich największa jest miłość.
