Huroni, nazwani tak przez Francuzów z powodu fryzur przypominających szczecinę na głowie dzika (fr. hure), sami nazywali siebie Wyandotami (w języku irokeskim "wyspiarze"). Mieszkali we wsiach zabudowanych długimi domami nad brzegami Wielkich Jezior, uprawiali kukurydzę i tytoń sprzedawane innym plemionom za mięso, miedź i futra. Niezależni od plemion Ligi Irokeskiej, Huroni nie łączyli się ze swymi kuzynami w Wielkiej Radzie w Onondaga. W XVII wieku Huroni sprzymierzyli się z Francuzami, działając jako pośrednicy w handlu futrami i otrzymując francuską pomoc w walce z Mohawkami. Około 1640 r. Liga Irokezów rozpoczęła wojny bobrowe przeciwko schrystianizowanym osiedlom Huronów i innym plemionom, wypierając ich z dotychczasowych terytoriów. W 1649 r. doszło do rzezi Huronów. Ich resztki oddały się pod opiekę Indian z plemienia Erie, ale i tam doścignęli ich wojownicy Irokezów. Gubernator Nowej Francji zebrał wodzów irokeskich i z innych plemion znad Wielkich Jezior, by doprowadzić do pokoju, lecz nie dało to efektów. Wojna doprowadziła do tego, że w początkach XVIII wieku resztki Huronów i Erie schroniły się na terenach dzisiejszego stanu Wisconsin pod opieką Algonkinów.Huroni (po przeniesieniu się do Wisconsin znani pod nazwą własną Wyandotte, Wyandot) - plemię Indian Ameryki Północnej; w przeszłości główne zajęcie: rolnictwo; w XVI/XVII wieku stworzyli silną federację przeciw Algonkinom; w poł. XVII wieku rozbici przez Irokezów, przenieśli się z terenów między jeziorami Huron i Erie a Rzeką Świętego Wawrzyńca na tereny późniejszych stanów Michigan i Ohio; obecnie główne skupiska w Oklahomie (USA) i Ontario (Kanada).
