Ten grecki matematyk, filozof, legendarny założyciel słynnej szkoły pitagorskiej był także twórcą kierunku filozoficznego (pitagoreizmu), inicjatorem nurtu o orientacji religijnej w starożytnej filozofii greckiej. urodził się około 572 r. na wyspie Samos i zmarł około 497 r p.n.e. w Metaponcie.
Pitagoras (ur. ok. 572 p.n.e. na Samos, zm. ok. 497 p.n.e. w Metaponcie) – grecki matematyk, filozof, mistyk kojarzony ze słynnym twierdzeniem matematycznym nazwanym jego imieniem. Uczniowie Pitagorasa swoje dzieła często przypisywali mistrzowi, dzięki czemu otrzymywały one wyższą rangę i były poparte autorytetem wielkiego filozofa. Podobnie mogło być ze słynnym twierdzeniem Pitagorasa nazwanym jego imieniem. Najprawdopodobniej, w znanej obecnie formie, nie zostało sformułowane przez niego, lecz przez jednego z przedstawicieli szkoły pitagorejskiej. Wiadomo ponadto, że twierdzenie to było stosowane wcześniej w starożytnych Chinach, Indiach, Egipcie i Babilonii. Wśród innych osiągnięć Pitagorasa i jego szkoły wymienia się też: dowód, że suma kątów trójkąta równa jest dwóm kątom prostym, wprowadzenie średnich: arytmetycznej, harmonicznej, konstrukcje wielościanów foremnych i odkrycie dwunastościanu foremnego, muzyczny strój pitagorejski (ale chyba nie komat).
Urodził się w 580 r.p.n.e. zmarł 500 r.p.n.e. Pitagoras urodził się na fenickim Tyrze. Pitagoras przekazywał swe nauki w postaci maksym np. "Kto mówi, sieje, kto słucha, zbiera" "Zły język zdradza złe serce". Pitagoras był matematykiem i fizykiem.