POMOCY! Wymień rodzaje relacji zachodzących między tabelami bazy danych.

W programie obsługującym bazy danych, dane przechowywane są w tabelach. Aby możliwe było łączenie informacji, pochodzących z różnych tabel, należy powiązać tabele, czyli utworzyć relacje między nimi. W tym celu definiuje się relacje między tabelami stosując; w zależności od sytuacji, jeden z trzech rodzajów relacji: jeden-do-jednego, jeden-dowielu bądź wiele-do-wielu. a) Relacja jeden-do-wielu Relacja jeden-do-wielu jest najbardziej powszechnym typem relacji. W relacji jeden-do-wielu rekord w tabeli A może mieć wiele dopasowanych do niego rekordów z tabeli B, ale rekord w tabeli B ma tylko jeden dopasowany rekord w tabeli A. Do stworzenia relacji między dwiema tabelami trzeba określić, które pola mają być w nich wspólne. W relacji jeden do wielu pole to, w tabeli „rodzica” jest nazywane kluczem podstawowym i musi być kluczem podstawowym tabeli, albo unikalnym indeksem. Pole w tabeli „dziecka” jest nazywane kluczem obcym i nie musi zawierać unikalnej wartości. b) Relacja jeden-do-jednego W relacji jeden-do-jednego każdy rekord w tabeli A może mieć tylko jeden dopasowany rekord z tabeli B, i tak samo każdy rekord w tabeli B może mieć tylko jeden dopasowany rekord z tabeli A. Ten typ relacji spotyka się rzadko, ponieważ większość informacji powiązanych w ten sposób byłoby zawartych w jednej tabeli. Relacji jeden-do-jednego można używać do podziału tabeli z wieloma polami, do odizolowania części tabeli ze względów bezpieczeństwa, albo do przechowania informacji odnoszącej się tylko do podzbioru tabeli głównej. Na przykład, można by utworzyć tabelę do wyszukiwania pracowników uczestniczących w rozgrywkach piłkarskich. W relacji jeden do jednego obydwa pola są kluczami podstawowymi lub unikalnymi indeksami w swoich tabelach. c) Relacja wiele-do-wielu W relacji wiele-do-wielu, rekord w tabeli A może mieć wiele dopasowanych do niego rekordów z tabeli B i tak samo rekord w tabeli B może mieć wiele dopasowanych do niego rekordów z tabeli A. Jest to możliwe tylko przez zdefiniowanie trzeciej tabeli (nazywanej tabelą łącza), której klucz podstawowy składa się z dwóch pól ľ kluczy obcych z tabel A i B. Relacja wiele-do-wielu jest w istocie dwiema relacjami jeden-do-wielu z trzecią tabelą. Na przykład, tabele "Zamówienia" i "Produkty" są powiązane relacją wiele-do-wielu zdefiniowaną przez utworzenie dwóch relacji jeden-do-wielu z tabelą "Opisy zamówień". Relacja wiele do wielu jest w rzeczywistości dwoma relacjami typu jeden do wielu, w której trzecia tabela ma klucz podstawowy będący kombinacją kluczy w obydwu tabelach