Opisz transport pasywny wody w roślinie

U roślin organowych transport wody i soli mineralnych odbywa się oddzielnie od transportu związków organicznych. W przypadku niewielkich odległości substancje te są przenoszone z komórki do komórki , a na duże odległości — transportowane specjalnymi kanałami. Woda wraz z solami mineralnymi jest przenoszona zgodnie z prądem wstępującym, od korzenia do liści, przede wszystkim naskutek siły ssącej liści powstającej podczas transpiracji (mechanizm bierny), a także dzięki sile parcia korzeniowego (mechanizm aktywny) Transport ten odbywa się przez martwą tkankę przewodzącą (cewki, naczynia), zwaną drewnem lub ksylemem. Woda pobrana z roztworu glebowego przez komórki ryzodermy wędruje w poprzek korzenia do martwej tkanki przewodzącej: naczyń lub cewek, a dalej nimi w górę do łodygi i liści. W układzie: gleba — roślina — atmosfera Z powyższego zapisu wynika, że względna ilość wody jest największa w glebie, a najmniejsza w atmosferze. Jak wcześniej stwierdzono, transport wody odbywa się od miejsca o większym potencjale wody do miejsca o mniejszym potencjale wody, więc woda kieruje się z gleby do rośliny, a z rośliny do atmosfery. Pobieranie i ruch wody w roślinie odbywa się dzięki działaniu mechanizmu biernego i aktywnego. Mechanizm bierny opiera się na sile ssącej liści powstającej na skutek transpiracji, czyli parowania wody z liści. Ubytek wody w naczyniach i cewkach wywołuje podciśnienie hydrostatyczne sięgające przez łodygę do korzenia, na skutek czego woda przechodzi z komórek korzenia do naczyń i cewek, a z gleby do włośników. Niski potencjał wody występujący w liściach zapewnia możliwość dostarczenia wody do wierzchołka korony najwyższych drzew Oprócz siły ssącej liści na ruch wody w naczyniach ma wpływ działanie siły kohezji (spójności) wody, zapobiegającej rozerwaniu się słupów wody w kapilarach. Mechanizm bierny skuteczny jest w przypadku sprawnej transpiracji czyli dobrze rozwiniętej korony z liści Mechanizm aktywny Zasada działania tego mechanizmu opiera się na aktywnym transporcie jonów przez błonę komórkową roślin, procesu związanego ze zużyciem energii z ATP. W wyniku aktywnego pobierania jonów przez komórki powstaje gradient stężenia, który powoduje bierne, aczkolwiek niezależne od transpiracji, pobieranie wody. Woda przenika z gleby do komórek ryzodermy i dalej, w poprzek korzenia, aż do naczyń i cewek, powodując wzrost ciśnienia w elementach przewodzących, które podnosi w nich poziom wody. Powstające w naczyniach i cewkach ciśnienie nazywa się parciem korzeniowym, a jego wartość waha się od 0,2 do 0,7 MPa i jest niższa od siły ssącej transpirujących liści. O istnieniu zjawiska parcia korzeniowego można się łatwo przekonać, jeśli zetnie się młodą siewkę, np. fasoli, przy szyjce korzeniowej.

Opisz transport pasywny wody w roślinie

Opisz transport pasywny wody w roślinie...