Żyzny Półksiężyc

Żyzny Półksiężyc ? pas ziem o większej żyzności, mający kształt wielkiego półksiężyca, ciągnącego się od Egiptu poprzez Palestynę i Syrię po Mezopotamię.

Kolebka geograficzna wielkich cywilizacji starożytnego Bliskiego Wschodu. Obejmował tereny rozciągające się od Memfis w dolinie Nilu, aż do Ur na południu Mezopotamii. Żyzny Półksiężyc to zatem tereny Syrii i Kanaanu, stepu pomiędzy łańcuchem górskim Azji Mniejszej i Pustynią Syryjską. Palestyna leżąca pomiędzy Egiptem i Mezopotamią stała się teatrem wielkich migracji i konfliktów politycznych obu potęg Bliskiego Wschodu, zaś od epoki patriarchy Abrahama: ?Ziemią Obiecaną?.

Dzięki dogodnym warunkom powstały tu pierwsze obszary rolnicze (ok. 10 000 p.n.e.). W czasach rewolucji neolitycznej uprawiano tu pszenicę, proso i jęczmień. Gdy człowiek udomowił nowe gatunki roślin i zwierząt, zaczęto uprawiać rośliny strączkowe, figi a także winną latorośl. Później rozwinęły się cywilizacje Mezopotamii i Starożytnego Egiptu.

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej 29 października 2003 roku wprowadziła nazwę "Żyzny Półksiężyc" dla regionu na Bliskim Wschodzie.