Potrzebuje pilnie mały referat na temat problemów spolecznych we wspłóczesnej polsce. PROSZE!

Problemy społeczne. Górny Śląsk kojarzył się nam przez wiele lat z przemysłem wydobywczym i przetwórczym. Jego rozwój ma początek w XIX wieku, a po II wojnie światowej tendencja ta wzrasta. Niestety, druga połowa XX w. to czas, kiedy gospodarka Europy Zachodniej odchodzi od "epoki węgla i stali". W Polsce w tym czasie czynniki ustrojowe powodują sztuczne poszerzanie tej gałęzi przemysłu, wbrew ekonomicznym realiom. W wyniku tego na przełomie roku 1989 i 1990, kiedy w Polsce zaczyna się wprowadzać przemiany ustrojowe i gospodarcze; okazuje się, że gospodarka Górnego Śląska jest przestarzała i nieefektywna. Dlatego też, przemiany te nie tylko likwidują realny socjalizm i restrykcje z nim związane, ale również pociągają za sobą szereg destruktywnych procesów gospodarczych takich jak: spadek produkcji, masowe bezrobocie, utrata znaczącego majątku przemysłowego na rzecz zagranicznych firm. Trudna sytuacja gospodarcza regionu wpływa oczywiście na sytuację społeczną Śląska. Proces decentralizacji państwa powoduje, iż z wieloma problemami społecznymi i ekonomicznymi muszą radzić sobie gminy. Niestety, problemy gospodarcze i społeczne narastają, a środki przekazywane na poprawę sytuacji są ciągle niewystarczające. W związku z tym pomoc gminy oraz innych instytucji powołanych do zajmowania się tymi problemami przynosi nikłe i krótkotrwałe efekty. Jest po prostu niewystarczająca. Trudna sytuacja ekonomiczna kraju i regionu powoduje pogarszanie się sytuacji w wielu resortach społeczno-gospodarczych. Mieszkańcy Górnego Śląska doświadczają trudności wynikających z niedofinansowania służby zdrowia i szkolnictwa, borykają się z trudną sytuacją mieszkaniową oraz obserwują niepokojący wzrost przestępczości (szczególnie wśród nieletnich). Kryzys gospodarczy powoduje również wzrost poziomu alkoholizmu i narkomanii w społeczeństwie. Należy tutaj podkreślić, iż szczególnie narażona na działanie zjawisk patologicznych jest instytucja rodziny. Ponosi ona największe koszty przemian społeczno-gospodarczych i najdotkliwiej odczuwa wzrost zachowań patologicznych w społeczeństwie Bardzo ważne znaczenie dla właściwego funkcjonowania rodziny mają finanse. Dostateczne dochody rodziny pozwalają na gromadzenie dóbr materialnych, określają sposób gospodarowania pieniędzmi, możliwości spędzania wolnego czasu, a także pozwalają rozwijać upodobania i zainteresowania członków rodziny. Tak więc utrata pracy przez małżonków, lub ich niskie zarobki, w znaczący sposób ograniczają możliwości rozwojowe rodziny. Bezrobocie jednego z rodziców lub obojga może powodować niską samoocenę, utratę autorytetu w oczach innych członków rodziny, poczucie bezradności i beznadziejności, zmniejszenie odporności psychicznej na sytuacje trudne, co w konsekwencji może prowadzić do konfliktów małżeńskich i rodzinnych, złego stanu zdrowia któregoś z rodziców, uzależnień, czy nawet rozpadu związku małżeńskiego. Bezrobocie wpływa również negatywnie na całe społeczeństwo, potęguje patologie społeczne głównie alkoholizm, narkomanię i przestępczość. Te prognozy mogą martwić nas szczególnie dlatego, iż stopa bezrobocia w Polsce ciągle rośnie. Pracy bezskutecznie poszukują nie tylko osoby słabo wykształcone, ale często ludzie młodzi z wyższym wykształceniem, z wysokimi kwalifikacjami. W rozważaniach o rodzinie w aspekcie społecznym, nie możemy pominąć faktu, iż jest ona pierwszym i podstawowym środowiskiem, w którym odbywa się edukacja i wychowanie dzieci. Rodzina stymuluje dziecko w sferze intelektualnej, emocjonalnej, społecznej i osobowościowej. To właśnie w rodzinie dziecko zaczyna postrzegać świat, uczy się mówić, nawiązuje pierwsze kontakty społeczne, ujawnia wobec swoich bliskich uczucia, kształtuje swoje wartości. Od rodziny i tego, jak stymuluje dziecko w pierwszych latach życia, zależy czy będzie ono w chwili rozpoczęcia nauki w szkole optymalnie przygotowane do wejścia w ten etap życia. Nie tylko chodzi tu o wyposażenie dziecka w minimum potrzebnej wiedzy. Dla funkcjonowania w szkole równie ważne jest to, jak dziecko kontaktuje się z otoczeniem, czy potrafi żyć w grupie, czy zna normy i zasady postępowania moralnego i społecznego. Rodzina również powinna przygotować dziecko do pełnienia przez nie w przyszłości ról społecznych, szczególnie ról małżeńskich i rodzicielskich. Ponieważ obecnie w społeczeństwie normy i wartości nie są jednoznaczne, a nawet preferowane jest przyjmowanie norm i wartości negatywnych, rola rodziny w wychowaniu dziecka nabiera jeszcze większego znaczenia. Niestety, okazuje się jednak, iż często rodziny nie są w stanie wypełnić tej roli. Jednym z powodów jest z pewnością stale pogarszająca się sytuacja ekonomiczna i socjalna rodzin związana z utratą pracy. Rodzina obarczona problemami ekonomicznymi nie potrafi zaspokoić podstawowych potrzeb emocjonalnych dziecka takich jak: potrzeba bezpieczeństwa, akceptacji, miłości, samorealizacji oraz kontaktu z innymi. Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż pomiędzy rodziną a społeczeństwem istnieje więź współzależności i współpracy. Stan rodziny determinuje społeczeństwo i odwrotnie. Dobra kondycja jednego ogniwa powoduje dobre funkcjonowanie drugiego, ale ta zależność może działać również w drugą stronę. Zła kondycja rodzin, czy społeczeństwa powoduje wzrost zjawisk patologicznych w drugim elemencie tej współzależności. Niestety, obecnie obserwujemy w Polsce stopniowe pogarszanie się sytuacji rodziny oraz kondycji społeczeństwa. Jak wcześniej wspomniałam bezrobocie wpływa na wzrost patologii w społeczeństwie, w najwyższym stopniu dotyczy to alkoholizmu. Z badań przeprowadzonych w latach dziewięćdziesiątych wynika, że około 16 proc. osób dorosłych deklaruje abstynencję, a około 8 proc. wypija ponad połowę wszystkich napojów alkoholowych. Rośnie niestety spożycie alkoholu przez kobiety i dzieci. Ministerstwo Edukacji Narodowej podaje, iż w połowie lat dziewięćdziesiątych ponad 10 proc. dzieci w wieku szkolnym wychowywało się w rodzinach, gdzie nadużywano alkoholu. Okazuje się również, że większość dzieci pierwszy kontakt z alkoholem ma już w wieku 12-13 lat. Innym niepokojącym zjawiskiem jest wzrost przestępczości wśród nieletnich. Szczególnie niepokojące jest to, iż młodociani aresztowani są coraz częściej za popełnienie najcięższych przestępstw takich jak gwałty i morderstwa. Proces demoralizacji rozpoczyna się od pozornie niegroźnych zachowań jak: cwaniactwo, wagarowanie, brak poszanowania rodziców, nauczycieli. Potem zachowania te przechodzą w coraz poważniejsze, jak : organizowanie się w gangi, wymuszanie pieniędzy, zażywanie narkotyków. Na samej górze piramidy tych zachowań znajdujemy właśnie gwałty i kradzieże. Aby zapobiec demoralizacji swojego dziecka rodzice powinni być wrażliwi na przejawy tych pierwszych, z pozoru niegroźnych zachowań i na tym etapie próbować pomóc dziecku, stosując własne, sprawdzone metody wychowawcze lub zwracając się do specjalisty psychologa czy pedagoga. Nie podlega dyskusji fakt, że im poważniejsze przewinienia, tym trudniej pomagać. Myślę, iż nie trzeba również nikogo przekonywać, jak ogromne koszty ponosi społeczeństwo, w którym te patologiczne zachowania się upowszechniają. Koszty te są wielowymiarowe zarówno psychiczne, jak i ekonomiczne. Myślę, że dotychczasowe rozważania potwierdziły tezę ścisłego powiązania rodziny ze społeczeństwem, w którym się znajduje. Od rodziny oczekuje się otwarcia i uczestnictwa w życiu społeczeństwa, natomiast społeczeństwo, poprzez swoje różnorodne instytucje, powinno wspierać rodzinę, chronić ją przed czynnikami, które zaburzają jej funkcjonowanie. Jak wcześniej wspominałam sytuacja ekonomiczna rodziny ma duży wpływ na wypełnianie jej podstawowych funkcji, zależy ona od wielu czynników, takich jak: - płace rodziców - posiadane zasoby materialne - dochody ze świadczeń społecznych - liczba osób w rodzinie - aktywność zawodowa członków rodziny - stan zdrowotny członków rodziny - wykształcenie członków rodziny. Często jest ona niezależna od starań członków rodziny. W tej sytuacji państwo nie może zająć stanowiska, iż jest to sprawa prywatna rodziny. Pomoc państwa wobec problemów ekonomicznych jest konieczna. Mamy świadomość, iż brak pracy, niskie dochody rodziny, brak mieszkania na dłuższy czas, wtrąca rodzinę w stan ubóstwa i wyklucza ją z normalnego życia społecznego. Najbardziej poszkodowane w tej sytuacji są dzieci, którym ubóstwo utrudnia możliwość optymalnego rozwoju. Państwo polskie wypracowało następujące formy finansowej pomocy rodzinie: - renta z tytułu niezdolności do pracy - renta z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub z tytułu choroby zawodowej - zasiłki rodzinne - zasiłek pielęgnacyjny - zasiłki wychowawcze - wcześniejsze emerytury z tytułu sprawowania opieki nad dzieckiem wymagającym stałej opieki. Dotychczas dla społeczeństwa polskiego rodzina przedstawiała dużą wartość. W czasie przemian społecznych, jakim podlegało w ostatnich latach nasze państwo, pojawiające się problemy społeczne obniżały znaczenie rodziny. Jednakże musimy mieć świadomość, iż w ogólnym chaosie, bo tak można określić polską sytuację polityczną, gospodarczą i społeczną, rodzina jest podstawowym czynnikiem stabilizacji, oparcia duchowego i materialnego dla jednostki. Mimo iż działania społeczeństwa powinny zmierzać ku umacnianiu rodziny, to jednak obserwujemy, że problemy społeczne często wręcz degradują rolę rodziny. W tej sytuacji ważna jest świadomość rodziców o konieczności walki o swoją rodzinę poprzez pielęgnowanie dobrych relacji tam panujących, stwarzanie w niej atmosfery miłości, bezpieczeństwa i akceptacji. Może być to często bardzo trudne, biorąc pod uwagę problemy, z jakimi borykamy się każdego dnia, jednak niezaprzeczalnie te starania będą w przyszłości procentowały szczęściem członków rodziny, ich prawidłowym rozwojem, pełną realizacją i poczuciem spełnienia.