Po przeczytaniu tej książki nie mogę o niej zapomnieć. Najbardziej wzruszyła mnie opowieć o dziewczynce Aurelce, która podawał się za Genowefę. Odwiedzała ona osoby takie jak: Maciek Ogrzałka , Ida Borejko, pani Marta Lewandowska, Sławek , Kreskę(Janina Krechowicz), Matylda Stągiewka. Jej matka- Ewa Jebwabińska - nie okazywała jej uczuć i, dlatego uciekała z domu i odwiedzała bliskich jej ludzi i oznajmiała, że przyszła na obiadek. U pani Marty Lewandowskiej najczęściej dostawała rosół. Pewnego dnia "Genowefa" spotkała Maćka i pomogła mu spotkać Matyldę, w której się zakochał. Niestety nie byli oni dla siebie przeznaczeni. Genowefa po długich rozmowach z Kreską, zaprzyjaźniła się z nią, a nawet ją pokochała. Pewnego dnia gdy szła po ulicy z mamą, spotkała pewną panią, do której chodziła na obiadki. Ta pani nazwała ją Genowefą. Jej mama - Ewa - bardzo się zdenerwowała i poszły szybko do domu. Wieczorem mama ni pocałowała Aurelki i wyrzuciła jej ulubioną maskotkę przez okno. Aurelka szybko poleciała na pole, by odnaleźć zabawkę. Pani Ewa poczuła, że źle zrobiła i postanowiła poszukać zabawki razem z córką. Gdy się ubrała i poszła na polę córki już nie było - uciekła. Ewa rozpaczała i zaczęła jej szukać po blokach. Chodziła do rodzin i ich pytała czy nie widzieli córki, a oni jej opowiadali, że "Genowefa" często ich odwiedzała i jadła z nimi obiadki. Po długich poszukiwaniach natrafiła na taką panią która jaj powiedziała, że Aurelka bardzo zaprzyjeźniła się z Kreską. W trakcie przebywania w domu Kreski, Aurelka pomogła jej się związać z Maćkiem. Aurelka po kilku dniach pobytu u Kreski postanowiła odwiedzić państwa Borejków by zabrać swój kapelusik. Pani Borejkowa opowiada "Genowefie", że jej mama ją szuka i ją kocha. Aurelka wróciła do matki i od teraz bardzo się do siebie zbliżyły. Ta książka naprawdę była ciekawa.
