Bajki rozpoczyna ,,Wstęp do bajek", kompozycyjnie dzielący się na dwie części . W pierwszej zbudowanej na zasadzie wyliczenia, narrator przedstawia różnych ludzi, których zachowania, choć prawdopodobne, są niezgodne z życiowym doświadczeniem (np. stary nie zrzędzi, młody żyje skromnie). W drugiej części pojawia się dialog narratora i jego rozmówcy. Obraz świata, jaki wyłania się z pozostałych bajek, jest bardzo pesymistyczny. Ludzi cechuje pycha, hipokryzja, skąpstwo. Poeta przybiera postawę mędrca, obiektywnego obserwatora, pokazującego ludziom jacy są naprawdę. Posługując się opisem lub dialogiem Krasicki prezentuje sytuację, którą podsumowuje morałem lub sentencją. Bajki Krasickiego mają charakter ponadczasowy, ponieważ koncentrują się na ułomnościach i przywarach człowieka w ogóle, a natura ludzka, nie zmienia się od wieków.
