Tyzbe była śliczną, młodą dziewczyną mieszkającą w Babilonie. Pałała miłością do swego sąsiada Pyrama. Jednak ich rodzice nie pozwolili na ślub. Mimo to młodzi często rozmawiali ze sobą przez szparę w ścianie, która widniała między ich domami. Pewnego dnia postanowili wymknąć się nocą z domów i spotkać przy grobie Ninosa, pod koroną morwy rosnącej nad strumieniem. Tyzbe była bardzo szczęśliwa na to spotkanie. Wymknęła się nocą z domu, poszła w umówione miejsce i usiadła pod morwą. Nagle obok niej pojawiła się powracająca z łowów lwica. Tyzbe bardzo się przeraziła, gdyż lwica chciała ją zaatakować. Jednak szybko uciekła do jaskini- lwicy udało się jedynie porwać jej biały welon. Gdy Tyzbe otrzęsła się ze strachu, wyszła z jaskini. Wtedy jej oczom ukazał się przeraźliwy widok- oto jej ukochany leżał martwy tuż obok welonu. Zaczęła szlochać, targać włosy, obejmować ciało kochanka, całować jego twarz... Gdy zaczęła wymawiać jego imię, ten jeszcze na chwilę otworzył powieki i umarł. Tyzbe zorientowała się, co się stało, widząc w rękach Pyrama welon i sztylet. Wtedy to wzięła tenże sztylet do ręki i wbiła we własną pierś, nie wyobrażając sobie życia bez ukochanego i woląc umrzeć razem z nim. Tak oto umarła i ciała ich obojga leżały pod cieniem morwy, której owoce z białej zmieniły barwę na czarną. Nie wiedziałam, czy narracja miała być pierwszo- czy trzecioosobowa. Jednak w razie czego możesz ją łatwo zmienić i ogólnie trochę zmienić ten tekst w zależności od potrzeb. Pozdrawiam ;D
