Zgadzam się z opinią Małego Księcia o dorosłych. Chciałabym przedstawić swoje poglądy opierając się na przykładach z literatury i doświadczeniu z własnego życia. Rozpocznę od tego, że Mały Książę przedstawił dorosłych w świetle, które pokazuje jak wszyscy są zabiegani. Nie mają czasu na nic czasu, a także są pozbawieni wyobraźni. Każdy dorosły człowiek ma wiele spraw na głowie i problemów, które go nieustannie gonią. Czasami zdarza się nawet i tak, że wiele ludzi poprzez swoje zabieganie traci kontakt z rodziną. Spędzają z nią coraz mniej czasu, rozmowy stają się rzadsze, nie mówiąc już o wspólnym wyjeździe na wakacje. Oddalają się od bliskich, stają się obcy. Przestają pamiętać o spotkaniach ze znajomymi, o urodzinach najbliższych. Pobyt w domu nie jest czymś nadzwyczajnym, nie jest chwilą oderwania się od zmęczenia. To rutyna, która ukazuje, że praca i dom mogą być ważne w równym stopniu. Przedstawię następny przykład: dla wielu osób w życiu liczą się tylko wartości materialne. Bohater książki pt. " Opowieść wigilijna" Ebenezer Scrooge to starzec, który jest skąpcem i egoistą. Liczy się tylko ze sobą. Nie patrzy na uczucia innych, jest obojętny na ludzkie cierpienie. Jest człowiek bogatym, który wszystko ma tylko dla siebie. Nie ma rodziny, każdy odwraca się od niego. Święta zazwyczaj spędza sam. Natomiast w powieści pt. "Buszujący w zbożu" w dużej mierze pokazywana jest bezmyślność. Dlaczego? Młody chłopak, Holden Caufield nie dostaje promocji do następnej klasy. Ucieka ze szkoły i żyje na własną rękę. Próbuje stwarzać pozory tego, że jest dorosły. Chodząc po barach zamawia alkohol, pali papierosy, ale nikt nie sprawdza jego dowodu osobistego i nie potwierdza jego pełnoletności. Dochodzi także do kontaktu z kobietą lekkich obyczajów, podczas którego na szczęście nic się nie stało. Jako ostatni przytoczę argument, który mówi o tym, że sukces dla dużej ilości społeczeństwa jest podstawą dalszego życia. Idąc w kierunku wymarzonego celu, pokonujemy przeciwności losu, które są stawiane nam na drodze. Wielokrotnie gubimy się w tym wszystkim, nie wiemy, co do czego należy. Bywa i tak, że zaczynamy izolować się od życia prywatnego i od swojej przeszłości, bo może to źle wpłynąć na naszą reputację w show biznesie. W tyle zostają nasi przyjaciele oraz ludzie, którzy wspierali nas w trudnych chwilach. Odchodzą w niepamięć. W pewnym momencie sukces traci na wartości, a my przypominamy sobie o tym, co najważniejsze, czasami jednak za późno. Z prowadzonych rozważań wynika, że Mały Książę przedstawił ludzi w dobrym świetle, co potwierdzają moje argumenty. Mogę śmiało wyciągnąć wniosek, że ludzie gubią się. Dążą do celu po trupach, nie zważając na to, jak wiele ich omija. liczę na naj. :)
