Występują także rymy (chleba-nieba, myślenia - cienia). Możemy wyróżnić następujące środki stylistyczne: pytanie retoryczne („gdzie któż o mnie stoi?”), epitet (odwieczne wyznanie), anafora („Do kraju tego, gdzie kruszynę...”, „Do kraju tego, gdzie winą...”), wykrzyknienie („Lecz tak być musi, choć się tak nie stanie Przyjaźni mojej!”).
cały wiersz jest apostrofą do boga epitet :dużą winą, rzeczy innej przerzutnia:Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są, jak odwieczne Chrystusa wyznanie, epifora:Tęskno mi, Panie... porównanie:Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są, jak odwieczne Chrystusa wyznanie, oksymoron:światło-cienia.. metafora:Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów Nieba.... anafora:Do kraju tego, gdzie