Połysk papieru- określa się za pomocą ilości światła o określonej długości fali, która odbija się od jego powierzchni. Poprzez odpowiedni skład otrzymujemy papier od matowego aż do błyszczącego. Biel papieru- zależy od składników, jakie zostały wykorzystane do jego produkcji. Otrzymuje się ją, dodając do papieru wybielacza optycznego. Wybielacz powoduje, że światło silniej odbija się od powierzchni papieru. Innym sposobem „wybielania” papieru jest dodanie do niego niewielkiej ilości niebieskiego barwnika. Do druku książek stosuje się papier, przy produkcji którego używa się żółtego barwnika. Powoduje to ujednolicenie koloru papieru, stonowanie go, dzięki czemu cały nakład książki ma tę samą barwę i odcień. Gęstość papieru- podaję się jako stosunek grubości do gramatury papieru. Szorstkość-powierzchnia arkusza papieru przypomina w pewnym sensie topografię naturalnego terenu z jego pagórkami, dolinami i innymi mniejszymi nierównościami. Termin używany do definiowania odchylenia powierzchni papieru od absolutnej gładkości to szorstkość. Szorstkość jest wyrażana w ml/min, co odnosi się do objętości powietrza, jakie przechodzi między powierzchnią papieru i elementem przyrządu pomiarowego w ciągu jednej minuty. Miara ta jest określana jako szorstkość wg. Bendtsena. Ogólnie papier niepowlekany ma większą szorstkość – więcej pagórków i dolin na powierzchni – niż papier powlekany. W celu zmniejszenia szorstkości papier jest ściskany i wygładzany w kalandrze lub gładziku. Stąd wywodzi się pewne powiązanie między objętością właściwą a szorstkością – gładki, zmiażdżony papier będzie miał mniejszą objętość właściwą, natomiast aby uzyskać większą objętość właściwą trzeba w pewnym stopniu poświęcić gładkość powierzchni papieru i będzie on bardziej szorstki. Ma to oczywiście znaczenie dla rezultatu końcowego. W pewnych przypadkach celem jest uzyskanie przyjemnej, równej powierzchni, a w innych sytuacjach zadrukowany materiał ma mieć bardziej naturalny, chropowaty wygląd. Kierunek włókien- sprawdza się poprzez naddarcie papieru. Rozerwany wzdłuż włókien, rozdzieli się prosto, natomiast linia rozrywana papieru w poprzek włókien będzie nierówna i zygzakowata. Innym sposobem sprawdzania kierunku włókien jest przeciągnięcie zaciśniętych paznokci po brzegu papieru. W poprzek włókien papier będzie bardziej zniekształcony.
Opisz właściwości papieru :
połysk
biel
gęstosc
szorstkosc
kierunek włókien
przeźroczystosc
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź