Napisz recenzję dramatu Moliera ,,Skąpiec" MAM TO JUTRO ODDAĆ !!!! POMOCY !!!

Jednym z piszrzy, którego książki chciałabym polecić do przeczytania jest Jan Baptiste Poquelin o pseudonimie Molier. Molier żył około 400 lat temu w czasach panowania króla Ludwika XIV. Chociaż upłynęło już wiele lat od jego śmierci to po jego książki z wielką chęcią i przyjemnością sięgamy do dziś. Jedną z najbardziej znanych książek Moliera jest "Skąpiec". On to zaraz po "Świętoszku" stanowi najsłynniejsze jego dzieło. Książka opowiada historię Harpagona tytułowego Skąpca, który kocha pieniądze ponad wszystko i gotów jest je zdobyć nawet kosztem szczęścia własnych dzieci. Pierwszą sceną książki jest spotkanie Walerego i Luizy. W czasie spotkania Walery wyznaje miłość Elizie i oboje rozmawiają o tym jak doprowadzić do tego, by Harpagon zgodził się na ich ślub. Walery chcąc przekonać do siebie Harpagona zaczyna u niego pracować i stara się pozyskać jego względy. Sytuacja jednak komplikuje się, gdyż Harpagon ma już plany wobec córki i chce ją wydać za bogatego Anezmala. Tymczasem syn Harpagona Klent zaleca się do młodej i pięknej Marianny, którą jednak jak się potem okazuje ma zamiar poślubić jego ojciec. To doprowadza do wielu zabawnych scen toczących się pomiędzy miłością Klenta do Marianny, a miłością Harpagona do pieniędzy. Klent weirząc w nieszczere intencje Harpagona wobec Marianny postanawia się nie poddawać i podejmuje drastyczny, ale konieczny krok, który to zmienia cały przebieg tej historii i doprowadza do szczęśliwego i radosnego zakończenia. Serdecznie polecam tę książkę do przeczytania, gdyż jest świetną, ciekawą i bardzo śmieszną lekturą, która pokazuje wady i zalety tamtego społeczeństwa. Kolejną komedią Moilera, którą bezsprzecznie warto przeczytać jest "Świętoszek". "Świętoszek" jest najsłynniejszą książką tego pisarza. Komedia ta opowiada dzieje Orgona, który pod swój dach przyjmuje Tartuffle. Jest to komedia pokazująca, iż nie każdy kto wydaje się na początku pobożnym i dobrym człowiekiem jest taki naprawdę. Książka ośmiesza głupotę i naiwność Orgona na tle sprytu i lisiej chytrości Tartuffle. Książkę zaczyna scena odjazdu matki Orgona Pani Parnelle. Pani Parnelle krytykuje wszystkich domowników poza samym Orgonem i Tartuffle, którego uważa za wcielenie dobroci i uczciwości. Wszyscy krewni Orgona próbują przekonac go o prawdziwym charakterze Tartuffle, jednak Orgon jest tak samo zachwycony "Świętoszkiem" jak jego matka i żadne argumenty do niego nie docierają. Orgon chcąc połączyć Tartuffle na zawsze ze swoją rodziną ma zamiar wydać swoją córkę Mariannę za niego. Marianna wzbrania się od tego ślubu bo zakochana jest w Walerym, ale i to nie przekonuje Orgona do zmiany decyzji. Tymczasem syn Orgona Damias wiedząc, że Tartuffle zaleca się za plecami Orgona do jego macochy Elmiry postanawia podstępem pokazać Orgonowi prawdziwą naturę świętoszka, jednak podstęp się nie udaje i Orgon zamiast wyrzucić Tartuffle, wyrzuca Damiasa. Po kilku dniach od wyrzucenia Damiasa wzburzona Elmira postanawia sama ujawnić intencje Tartuffle. Podstęp udaje się i przed Orgonem ujawnia się prawdziwa natura Tartuffle, jednak jest już za późno, gdyż jak się okazuje Orgon zapisał cały swój majątek i dom Świętoszkowi, a on z kolei teraz już spokojnie pokazuje swoją nieuczciwość i żąda by Orgon z rodziną wyprowadził się z własnego domu. Na szczęście niespodziewana zmiana losu daje mu jeszcze jedną szansę. Trzeba koniecznie przeczytać tę książkę, gdyż jest ona jedną z najlepszych komedii tego pisarza.