Wydaje mi się, że chodzi o ANTIOCHIĘ Antiochia – to miasto nad rzeką Orontes (obecnie Antakya) w południowej Turcji, w pobliżu granicy z Syrią. Założył je ok. 300 r. p.n.e. Seleukos I Nikator i nazwał Antiochią na cześć swego ojca, Antiocha I, wodza macedońskiego. Później Antiochia była stolicą hellenistycznego państwa Seleucydów. panowania Antiocha IV Epifanesa zbudowano tu wielką bibliotekę publiczną. W 6 r. p.n.e. Augusta uznał ją za kolonię rzymską. Była ośrodkiem administracji cywilnej i wojskowej w południowej części prowincji rzymskiej Galacji. Było to zhellenizowane miasto, w którym mówiono po grecku. W 64 r. przed Chrystusem, zajął ją dla Rzymu Pompejusz Wielki. Dzięki położeniu na skrzyżowaniu szlaków handlowych, łączących Wschód z Morzem Śródziemnym, Antiochia szybko się rozwinęła i stała się trzecim co do wielkości miastem imperium rzymskiego, miała własne forum, świątynie, teatr, akwedukty i pałace. Antiochia była od tego czasu stolicą rzymskiej prowincji Syrii, trzecim miastem imperium, ośrodkiem kultury greckiej i centrum handlowym. Żydzi zamieszkiwali ją od czasów założenia i mieli prawo żyć w niej wg. swoich zwyczajów. Chrześcijaństwo zostało przeniesione do Antiochii ok. 40 r. przez hellenistów, którzy uciekli tam po męczeńskiej śmierci Szczepana. Powstała tu gmina, która jako pierwsza przyjęła do swojej wspólnoty poganochrześcijan. Gmina antiocheńska była macierzystą wspólnotą św. Pawła. W Antiochii po raz pierwszy nazwano wyznawców Chrystusa chrześcijanami Antiochia była również jednym z pierwszych ośrodków chrześcijaństwa. Głosił tam kazania św. Piotr, a św. Paweł przybył do niej ze swoją pierwszą misją nawracania nie-Żydów. Rozwinął się w niej żywy ruch religijny i toczyły spory teologiczne tak powszechne we współczesnym Kościele chrześcijańskim. Do końca starożytności Antiochia pozostała ośrodkiem kwitnącego handlu i życia umysłowego. Schyłek świetności miasta nastąpił, gdy znalazła się pod panowaniem Arabów. W 1098 roku Antiochię zajęli krzyżowcy – wtedy też stała się stolicą chrześcijańskiego księstwa. Ważnym ośrodkiem chrześcijaństwa pozostała do 1268 roku kiedy zdobyli ją MAMELUCY. W 1516 roku Antiochia przeszła pod panowanie imperium OSMAŃSKIEGO. oprócz tego miasta były jeszcze inne tak samo nazwane ponieważ Antiochia jest to nazwa kilku starożytnych miast w Azji Mniejszej, założonych lub nazwanych przez królów z dynastii Seleucydów: - Antiochia Pizydyjska we Frygii, założona w III w. p.n.e. przez Seleukosa I Nikatora, prawdopodobnie kolonia Magnezji nad Meandrem (od 189 p.n.e. niezależna), 35-25 p.n.e. stolica południowej Galacji w państwie Amyntasa (króla od 40 p.n.e.), po 6 p.n.e. rzymska kolonia Antiochia Caesarea, za panowania Klaudiusza (41-54) jeden z ośrodków misyjnych św. Pawła, za Dioklecjana (284-305) włączona do Pizydii, ob. ruiny w pobliżu Akşehir w Turcji. - Antiochia nad Meandrem (obecnie Menderes) w Karii, założona przez Antiocha I Sotera. - Antiochia w Cylicji nad rzeką Pyramos (obecnie Ceyhan). - Antiochia Margiana (Morgiana) w zachodniej Baktrii, nad rzeką Margus (obecnie Murgab), założona w III w. p.n.e. przez Aleksandra III Wielkiego jako Aleksandria (nazwa Antiochia od czasów Antiocha I Sotera), ważny punkt na Jedwabnym Szlaku, obecnie Mary w Turkmenistanie (do 1937 Merw). - Antiochia Mygdońska w Mygdonii w pn.-wsch. Mezopotamii, w czasach Seleucydów, właśc. Nisibis.
