konflikt henryka 4 z papieżem grzegorzem siódmym pilne i z góru dziękuje

Henryk IV – król niemiecki od 1056 (faktycznie od 1065), cesarz rzymsko-niemiecki od 1084 do swojej abdykacji w 1105 , najstarszy syn cesarza Henryka III i jego drugiej żony Agnieszki z Poitou (Akwitańskiej). Był trzecim cesarzem z dynastii salickiej Koronowany na króla w wieku 6 lat. Do 1065 rządy w kraju sprawowała jego matka. Na początku panowania, bo już w roku 1071 musiał rozprawić się z buntem Sasów. Popadł w konflikt z papieżem Grzegorzem VII o inwestyturę. Henryk osłabiony wojną domową w Niemczech i ekskomuniką nałożoną na niego przez papieża, chcąc utrzymać się przy władzy, wraz z małym orszakiem udał się do Włoch w celu przebłagania papieża. Zastał go w zamku Kanossa, gdzie w styczniu 1077 roku ukorzył się przed nim, pokutując 3 dni pod murami zamku w worku i boso. Naciskany przez doradców papież zdjął z Henryka klątwę. Król wrócił do Niemiec, gdzie zastała go nowa wojna. Saska opozycja obrała królem Rudolfa Szwabskiego. Po 3 latach zamieszek wewnątrzniemieckich górę wziął Henryk, który pokonał Rudolfa w 1080 roku, w bitwie pod Hohenmölsen zginął sam antykról. Henryk opanował sytuację w Niemczech. W 1083 roku na czele armii wyruszył do Włoch, by rozprawić się z papieżem. Kolejne papieskie klątwy nie osiągnęły celu, papieża uratowali Normanowie, Grzegorz VII został wygnany do Salerno, gdzie wkrótce zmarł.